Zaproszenie, 2011 r.

Malarstwo i rysunek jest formą sztuki, poprzez którą od najwcześniejszych lat artysta porozumiewa się z otoczeniem. Odbiera je jako przedmiot i adresata sztuki, która - niezależnie przy pomocy jakich narzędzi (w jego wypadku obrazów) - daje cel życia komuś, kto jakimś zrządzeniem losu staje się lub jest artystą. Ten dość nietypowy rodzaj człowieka-artysty, odbieranego - by użyć określenia jednego z wybitnych pisarzy - jako podejrzany szarlatan, myślący głównie o zabawie, skory do nieodpowiedzialnych wyskoków, nie podporządkowujący się dyktaturze przyziemnych spraw, pozwala mu zrozumieć ludzi skazanych na brak akceptacji społeczeństwa pochłoniętego rywalizacją o wąsko pojmowane korzyści i interesy, postrzegane jak "twarda rzeczywistość". Szymaniak nie traktuję jednak sztuki jako formy desperackiego protestu przeciw ustalonemu porządkowi, ucieczki od rzeczywistości albo hermetycznego języka "wtajemniczonych". Element uszlachetniającego piękna, harmonii i wizji dobra albo krytyki zła musi być w niej widoczny, co nie znaczy, że malarstwo nie może być eksperymentalne. Dialog artysty ze społeczeństwem powinien odbywać się na zasadzie kompromisu: Malarz staje się mniej subiektywny, społeczeństwo - bardziej wrażliwe i tolerancyjne.