Pejzaż podhalański

Największą pasją Rafała Malczewskiego były niezaprzeczalnie Tatry. To urokliwe pasmo Karpat wpłynęło na artystyczną tożsamość malarza. Bajkowe, dalekie od realizmu formy według autora "Pępka świata" nie oddałyby siły i absolutu górskiej potęgi. Sam Malczewski pisał o problemie dobrania środków malarskich do ilustrowania górskiego tematu: "Jak dotąd, jeszcze nigdy same góry, ich wnętrze nie znalazło się w mojej olejnej kompozycji. Świat leżący u ich stóp, którego jestem bacznym i czujnym obserwatorem, daje mi setki podniet. Tatrzański skalisty trzon jest dla mnie, jak dotąd, za wspaniały, daleko - za mało ludzki". Jednak technika akwareli poprzez plenerową dostępność, niemożliwość korekty i techniczną lekkość doskonale odpowiadała górskiemu entuzjaście przy malowaniu z natury. Nie syntetyzując formy, w szybki, lecz trafny sposób Malczewski oddawał piękno malowanych pejzaży. Ponadto w swych akwarelowych pracach mistrzowsko opanował umiejętność przedstawiania śniegu i jego odcieni. Prezentowana praca stanowi doskonały przykład tatrzańskich pejzaży malarza. Nad łagodnym grzbietem górskich hal, ozdobionych góralskimi chałupkami, króluje wysoka grań majestatycznych szczytów otulonych przez miękką połać śniegu. Omawiana akwarela pokazuje również doskonałą sprawność oddania skrótów perspektywicznych oraz niezwykłą przestrzenność malowanego górskiego krajobrazu.
Warsztatu malarskiego uczył go ojciec - Jacek. Studiował filozofię, architekturę i agronomię w Wiedniu w latach I wojny światowej. Od 1917-39 mieszkał w Zakopanem (wspomnienia z tego okresu opisał w książce "Pępek świata"). Był członkiem Towarzystwa Sztuka Podhalańska, a od 1929 Stowarzyszenia "Rytm". Stworzył własny styl odrealnionych, rozległych pejzaży. Malował najchętniej techniką akwareli, która pozwala na szybkie notowanie pomysłów malarskich. Losy wojenne rzuciły go do Ameryki, a w 1942 mieszkał na stałe w Montrealu. Odbył wiele podróży po kontynencie amerykańskim. Malował pejzaże, zwłaszcza ulubione motywy górskie.