Widok parku i dworu w Lusławicach, 1922

Malarz, literat, syn Jacka. W 1910 wyjechał do Wiednia, gdzie studiował filozofię, architekturę i agronomię. Kulturalna atmosfera ówczesnego Wiednia niewątpliwie wpłynęła na ukształtowanie się artystycznych zainteresowań Rafała. Szczególną inspiracją miało się okazać malarstwo Ferdynanda Hodlera i Egona Schielego. Po powrocie do kraju w 1915 często bywał w Zakopanem, gdzie osiadł na stałe w 1917 i gdzie mieszkał do wybuchu 2 wojny światowej, aktywnie uczestnicząc w tamtejszym życiu artystycznym. W 1930 odwiedził Francję. W roku 1939 przez Słowację i Węgry przedarł się do Francji, skąd przez Portugalię, Brazylię dotarł do USA, a stamtąd do Kanady, gdzie zamieszkał na stałe. Polskę odwiedził w 1959. Był członkiem Rytmu i Towarzystwa Sztuka Podhalańska, dużo wystawiał w kraju i za granicą. Malował najchętniej pejzaże górskie, wiele miejsca poświęcił pejzażom przemysłowym, interesowała go tematyka sportowa. Jego prace, utrzymane w jasnej kolorystyce, cechuje syntetyczne, zrytmizowane budowanie przestrzeni i nawiązująca do wiedeńskiej moderny dekoracyjność. Prezentowany obraz powstał zapewne w czasie jednej z licznych wizyt w dworku rodziców w Lusławicach. Motyw domu rodzinnego i okolic wielokrotnie pojawia się w twórczości Rafała, znakomity wybór reprodukcji obrazów związanych z tym miejscem zamieszcza publikacja autorstwa Doroty Folgi-Januszewskiej "Rafał Malczewski i mit Zakopanego", tom 1, Bosz, 2006, ss. 41-46.