Akt siedzący. Dziewczyna z wachlarzem i bransoletką, około 1928 r.

POCHODZENIE
- kolekcja prywatna, Polska


Mieczysław Wallis słusznie nazwał Romana Kramsztyka "malarzem charakteru, powabu i wdzięku, portrecistą ciekawych mężczyzn - portrecistą pięknych kobiet" (Mieczysław Wallis, humanizm Kramsztyka, "Wiadomości Literackie" 1936, nr 20, s. 8). Postać ludzka zawładnęła w pełni wyobraźnią Kramsztyka, dlatego też krytyka artystyczna wielokrotnie zauważała w jego oeuvre stylistyczną i treściową łączność ze sztuką dojrzałego renesansu. W prezentowanym akcie zwraca jednak uwagę powinowactwo życia artysty ze sztuką, którą tworzył. Znany był jako smakosz życia, wielbiciel kobiecego piękna i pasjonat muzyki, co w pełni obrazuje prezentowana plastyczna wizja kobiecego ciała. W aktach i portretach Kramsztyka postać ludzka często zajmuje prawie całą powierzchnię płótna. Prezentowany akt zdominowała postać zamyślonej, zapatrzonej w dal kobiety siedzącej na połyskliwym materiale. Przedstawiona jest w bliżej nieokreślonej przestrzeni o neutralnej barwie. W prawej dłoni trzyma wachlarz, który jest najmocniejszym akcentem kolorystycznym pracy. Przez wachlarz z szyfonu prześwituje delikatnie ciało kobiety. We wrażliwości na detal, przemyślanym potęgowaniu napięcia ujawnia się wielki kunszt Kramsztyka. Akt utrzymany jest w wąskiej gamie barwnej, dominują bowiem zróżnicowane walorowo ciepłe brązy. Ciało kobiety obwiedzione jest delikatnym konturem, a plastyczność przedstawienia dopełnia łagodniejszy niż w początkowej twórczości modelunek światłocieniowy. Owe cechy wskazują na to, że praca jest późniejszym dziełem w bogatym dorobku artysty. Kramsztyk odszedł wtedy od ciemnych barw i ich kontrastowych zestawień na rzecz łagodniejszej palety barwnej. Edward Woroniecki tak pisał o talencie portrecisty Kramsztyka i o zmianach formalnych zaszłych w późniejszych dziełach artysty: "(...) P. Kramsztyk rozjaśnił i wzbogacił swoją paletę. Znikła już niemal twardość odcieni zimnych i często przytłumionych. Kolory, choć nie mają w sobie zbyt wiele blasku, łączą się w tony swobodniejsze i cieplejsze. Jego portrety - skupione, ekspresyjne, czasem swawolne, zyskują na swobodzie i lekkości dotknięć pędzla. Najwyraźniej widać to w jego aktach. Stojące, wdzięcznie siedzące bądź nonszalancko ułożone, wszystkie cechuje prostota i siła, pozbawione są skazy grzechu czy sentymentalnych tęsknot. Krzywe i sinusoidy ich ciał są pełne spokojnej namiętności, bliskiej naturze. W stosunku do wcześniejszych prac wzbogaciły się o wrażenie odprężenia i radości. Barwne ożywienie spojrzenia, łagodny i wibrujący kolor szala czy kurtki, z wyczuciem podkreślają powab pięknej szyi lub ramienia o apetycznym wgłębieniu. Piżmowa woń życia, niemal zwierzęcego, lecz zdrowego i szczęśliwego, przenika całą tę część twórczości Kramsztyka, zrównoważoną, pozbawioną przesady i zbędnego wyrafinowania (...)" (Edward Woroniecki, L’Art polonais à Paris. [...] les expositions: de M. R. Kramsztyk à la Galerie Zak [...], "La Pologne politique, économique, littéraire et artistique" 1930, półr. II, s. 627).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.