Powrót

Artinfo.pl Portal Rynku Sztuki
ul. Dzielna 3, 00-162 Warszawa
tel. 022 818 94 68 | biuro@artinfo.pl

Roman KRAMSZTYK (1885 Warszawa -1942 Warszawa)

Akt

olej, płótno, 92 x 72
nie sygn.

Artystyczną edukację rozpoczął w Warszawie pobierając lekcje rysunku i malarstwa u Z. Stankiewicz, A. E. Hersteina i M. Kotarbińskiego. Naukę kontynuował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera (1903/04) oraz w ASP w Monachium. Lata 1910-14 spędził w Paryżu, gdzie wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich. W okresie I wojny światowej przebywał w Warszawie i Krakowie. W 1917 przyłączył się do I wystawy Ekspresjonistów Polskich zorganizowanej w krakowskim TPSP i będącej manifestacją pierwszej fali polskiej awangardy. W 1918 został członkiem Nowej Grupy, którą utworzył m.in. z T. Pruszkowskim i E. Zakiem. Po 1918 uzupełnił studia artystyczne w pracowni Hersteina w Berlinie. Uczestniczył w Salonach paryskich: Jesiennym, Niezależnych i Tuileries; wystawiał w galeriach Druet, Zak, Des Beaux-Arts oraz na Salon de l`Art Francais Indépendant. W 1922 osiadł na stałe w Paryżu. W tym też roku został współzałożycielem warszawskigo stowarzyszenia Rytm reprezentującego w sztuce polskiej lat 1920. nurt klasycyzujący. Zginął w getcie warszawskim. Od 1918 komponował sceny figuralne, malował akty i portrety nawiązujące do tradycji sztuki muzealnej; wzorował się w nich na stylistycznych konwencjach malarstwa dojrzałego renesansu, manieryzmu i baroku. Upozowanie aktów o walorowym modelunku karnacji, odwołuje się do tycjanowskich i rubensowskich kompozycji. Prezentowany obraz, nieukończony, należy do serii wizerunków nagich modelek wykonanych przez Kramsztyka w latach 1930. Dla stylistyki artysty charakterystyczne pozostają: manieryczna poza kobiety, znakomity modelunek karnacji modelki, podkreślenie jej zmysłowości oraz rys kokieterii widoczny w geście ręki trzymającej papierosa i tajemniczym półuśmiechu. Praca prezentowana była na wystawie monograficznej "Roman Kramsztyk. 1885-1942" (Żydowski Instytut Historyczny, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 1997; poz. kat. 194, il. na s. 214). Bliskich analogii kompozycyjnych i stylistycznych dostarczają eksponowane na tej samej wystawie dzieła: "Siedząca naga kobieta" (poz. kat. 193, s. 214), "Wiosenka. Akt kobiecy" (poz. kat. 114, s.196) oraz "Akt kobiety" (repr. w: "Kolory tożsamości. Sztuka polska z amerykańskiej kolekcji Toma Podla", Muzeum Narodowe w Krakowie 2001, poz. 78).

Szczegółowe informacje o aukcji, na której licytowany był ten obiekt dostępne są po wykupieniu abonemantu.

Dodatkowy opis

Nota biograficzna:

KRAMSZTYK Roman

Urodził się w 1885 r w Warszawie, Zginął rozstrzelany w warszawskim getcie.
Urodził się w szanowanej, spolonizowanej rodzinie żydowskiej inteligencji. Jego żona zaś, Bronisława, była siostrą poety Ludwika Markusa (Louisa Marcoussisa). Rysunku i malarstwa uczył się początkowo w Warszawie u Zofii Stankiewicz, Adolfa Edwarda Hersteina i Miłosza Kotarbińskiego. Studia w krakowskiej ASP u J. Mehoffera i w ASP w Monachium oraz w pracowni Hersteina w Berlinie. Od 1911 roku na stałe osiedlił się w Paryżu, tam związał się ze środowiskiem École de Paris. W okresie 1914 - 1924 mieszkał w Krakowie i Warszawie, eksponując swe prace na wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich i Polskiego Towarzystwa Artystyczno - Literackiego w Paryżu, Grup „Pięciu” i współzałożycielem „Rytmu”.Wystawiał w Polsce i zagranicą, brał udział w paryskich Salonach: Jesiennym, Niezależnych, Tuileries. Od 1922 r mieszkał w Paryżu utrzymując trwałe związki z Polską. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu, współzałożyciel grupy Rytm. Dużo wystawiał w dwudziestoleciu międzywojennym, także jako reprezentant sztuki polskiej m.in.: Sztokholm 1929, Bruksela 1929, Pittsburgh 1931, Moskwa 1933. Znany i uznany portrecista stworzył galerię polskiej elity artystycznej i intelektualnej, malował pejzaże, akty, inspirowane sztuką renesansu, manieryzmu i baroku. U schyłku życia, w tragicznych warunkach getta warszawskiego, tworzył rysunki dokumentujące tragiczny los Żydów.
Malarz, rysownik.
Malarstwo olejne stanowi największą i najważniejszą część jego dorobku. W jego sztuce brak gwałtownych przewrotów. Cenił dzieła dawnych mistrzów, nie ulegał nowoczesnym trendom, nie należał do awangardy sztuki. Jego twórczość bliska jest międzynarodowej sztuce kręgu École de Paris, z którym był związany. Najbliższy był mu realizm, choć nie w naturalistycznej czy idealistycznej odmianie. Pozostał wierny tradycyjnym, ulubionym tematom: portretowi, pejzażowi, martwej naturze, aktowi. Odkrywając malarstwo Paula Cezanne’a, a także impresjonistów i postimpresjonistów, umiał połączyć nowoczesną formę z przywiązaniem do wielkiej tradycji malarstwa europejskiego. Udało mu się stworzyć indywidualny, rozpoznawalny styl, pełen ekspresji i poczucia humoru.

biuro@artinfo.pl | www.artinfo.pl