POPIERSIE LUDWIGA VAN BEETHOVENA, 1871

Rudolf Uffrecht (ur. 1840) - malarz i rzeźbiarz, najstarszy syn właściciela fabryki porcelany, Jakoba Uffrechta. Studiował w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Bernharda Afingera, przyjaciela ojca. Za pośrednictwem Afingera, pobierał też lekcje u Christiana Daniela Raucha. Podczas nauki był wielokrotnie nagradzany (1860, 1861, 1862), zaś studia ukończył z wyróżnieniem oraz zwolnieniem ze służby wojskowej. Powrócił wtedy do fabryki ojca, gdzie zajął się projektowaniem terakotowych figur. Wkrótce wyruszył w podróż po Niemczech, z której przywiózł wiele szkiców, które wzbogaciły jego projekty. W roku 1869 wyjechał do Berlina, gdzie współpracował z Gustavem Blaesersem. W roku 1872 znów wyruszył w podróż, podczas której odwiedził Grecję, Włochy, Szwajcarię, Francję. W roku 1885 osiedlił się w Rzymie, gdzie miał swoje atelier. Założył tam związek artystów niemieckich w Rzymie. W roku 1875 powrócił do Niemiec, zaś w roku 1897 osiedlił się w Berlinie. Wykonywał głównie figury z terrakoty, o tematyce rodzajowej, a także alegorycznej, lecz największą spośród nich grupę stanowią biusty portretowe artystów, muzyków, pisarzy, polityków, z których jeden prezentujemy. Zwróciły one uwagę krytyków doskonałością wykonania, oraz umiejętnym połączeniem realizmu z harmonijną formą. Uffrecht był również kopistą dzieł starych mistrzów, literatem, poetą, tłumaczem oraz historykiem literatury.