PEJZAŻ W BARLINKU I, 1969

Polski artysta malarz, plakacista. Mając rok zachorował na szkarlatynę, w wyniku której stracił słuch. Uczęszczał do warszawskiego Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych oraz na wieczorowe kursy malarstwa i sztuki stosowanej, organizowane przez Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. W 1929 r., po ukończeniu Instytutu, rozpoczął naukę w Szkole Rysunków i Malarstwa im. K. Krzyżanowskiego, a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i malarstwa. Jednocześnie rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w 1939). W czasie II wojny światowej służył w straży obrony przeciwlotniczej w Warszawie w drużynie głuchoniemych, brał też czynny udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie przeniósł się na stałe do Szczecina, gdzie został jednym ze współzałożycieli Związku Polskich Artystów Plastyków w Szczecinie (1945 r.) oraz inicjatorem utworzenia Koła Polskiego Związku Głuchych (1949 r.), którego prezesem był w latach 1949-1954. W pracy artystycznej specjalizował się w malarstwie sztalugowym i grafice użytkowej, brał udział w wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych, otrzymał również wiele odznaczeń państwowych.