OBSZAR 135, 1973 r.

Po ukończeniu w 1959 roku Politechniki Warszawskiej, studiował malarstwo na warszawskiej ASP, której dyplom otrzymał w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W roku 1965 sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych, za którą otrzymał Pierwszą Nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach (1966). Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), Konstrukcja w procesie w Lodzi (1981) i Monachium (1985), Reductivismus w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. W 1981 objął prowadzenie pracowni malarstwa w architekturze i urbanistyce na warszawskiej ASP, której był przez dwie kadencje prorektorem, a od 1990 roku profesorem.