SCENA PRZY STOLE

Obraz ukazuje męskie towarzystwo we wnętrzu, przy stole. Gesty i spojrzenia mężczyzn, sugerują, iż scena przedstawia dramatyczny moment. Groźny aspekt ostrego, zaznaczonego czerwienią profilu postaci w hełmie flankującej kompozycję od lewej strony, podkreśla trzymany przez nią w ręce, uniesiony w górę ostry nóż. Mężczyzna z wyrazem wrogości patrzy na scenę rozgrywającą się z przeciwległej strony stołu, gdzie drugi mężczyzna, ubrany w błękitny kaftan podaje prawą ręką kielich stojącemu obok jezuicie, lewą zaś uchyla nakrycie głowy w geście szacunku (pozdrowienia?). Ubrany na czarno zakonnik, jakby nie przeczuwając zagrożenia, zdecydowanym gestem bierze szklany puchar, z którego wydobywa się spiralnie skręcony wąż - symbol podstępu. Twarze i gesty innych mężczyzn zgromadzonych przy stole wyrażają zdziwienie, a może i przestrach. Wyczuwa się napięcie i dramatyzm sytuacji. Jest to rzadkie przedstawienie ikonograficzne. Istnieje jednak jego historyczny pierwowzór. Napis umieszczony wzdłuż dolnej krawędzi obrazu [(P B?) NICOLAUS BOBADILLA] informuje o nazwisku głównego bohatera sceny, jezuity. Wiadomo, że przedstawiony ojciec Nicolaus Bobadilla, jako nuncjusz papieski przebywał w Rzeszy, gdzie usiłowano go otruć. Prezentowane dzieło przedstawia zatem próbę otrucia, o czym także świadczą wymownie symbole: kielich z wężem.
Nicolai Alphonso de Bobadilla (ur. 1507? w Bobadilla del Camino, Hiszpania - zm. 23. IX. 1590 w Loreto) - jezuita. Ukończył studia w Valladolid i Alcala. 15. VIII. 1534 złożył śluby zakonne w Paryżu. Wraz z I. Loyolą zakładał zakon jezuitów. W 1547 otrzymał święcenia w Wenecji, od 1542 był nuncjuszem papieskim w Rzeszy, gdzie usiłowano go otruć. Pisał traktaty teologiczne polemizujące z założeniami Reformacji.

Obraz ten fascynuje atmosferą tajemniczości, którą podkreśla umiejętne operowanie światłocieniem. Biorąc po uwagę fakt, że pochodzi z tego samego źródła co prezentowane portrety osobistości śląskich (poz. 108,109), wisiał prawdopodobnie w kolegium jezuitów w Kłodzku.