Pejzaż, 1906

Polski malarz reprezentujący nurt młodopolskiego symbolizmu i umiarkowanego realizmu. Motywów malarskich poszukiwał jednak głównie w ojczystym kraju, którego rozmaite regiony poznawał w czasie pieszych wędrówek. W 1903 wspólnie ze Stanisławem Kamockim i Stefanem Filipkiewiczem zorganizował w Krakowie pierwszą wystawę pejzażu. We wczesnej fazie twórczości na postawę artystyczną Czajkowskiego najsilniej oddziałała symbolistyczna formuła malarstwa pejzażowego Stanisławskiego. Stanisławski postrzegał naturę, jako rzeczywistość nasyconą duchowym pierwiastkiem; stąd stosowana przez mistrza syntetyzująca transformacja jej fenomenów na płótnie. Po Chełmońskim, Stanisławskim, Malczewskim i Fałacie odziedziczył przywiązanie do polskości przejawiającej się w specyficznej aurze krajobrazu; dzielił z nimi uczuciową wię¼ z tym, co ojczyste, nasycone historią narodu, jego tradycją i obyczajowością.