11.I.63, 1963 r.

"Sztuka jest również swoistym uprawianiem metafizyki, szczególną formą filozofowania. W dzisiejszym świecie, który zgubił wrażliwość religijną, owo wyczulenie na świat duchowy czy "poczucie metafizyczne", jak mawiał Witkacy, sztuka dostarcza niektórych przeżyć, jakich dawniej dostarczała religia". Stanisław Fijałkowski swoją sztukę definiuje jako działalność symboliczną. Jednak symbol nie dodawany jest tutaj dla czytelności czy ozdoby. Fijałkowski jest zdania, że wobec zalewu współczesnej kultury masowej, należy w sobie rozwijać umiejętność kontemplacji. Swoją twórczość określa mianem "odpowiednika świeckiej teologii. "Patrząc na obrazy i grafiki Fijałkowskiego odnajdziemy powtarzające się motywy. Można odnieść wrażenie, że za pomocą abstrakcyjnych form artysta układa swój własny, tajemniczy alfabet Uporczywie pojawiają się "czarne słońca" - nieregularne koła, "kule" tkwiące w niebezpośredniej przestrzeni, liczby, figury geometryczne; często powraca motyw drogi, szosy, autostrady, anielskich skrzydeł, traw, form biologicznych." (Stanisław Fijałkowski, nagroda im. Ostrowskiego, 2013)

Obraz "11.I.63" to zapis twórczej wypowiedzi mistrza, która przybrała swą ostateczną formę pod datą 11 stycznia 1963 roku. Swoje prace Fijałkowski niezwykle często tytułuje pełną datą zakończenia procesu pracy nad dziełem. Oznaczone w ten sposób prace tworzą intymny kalendarz czy dziennik artysty. Pozwalają na bardzo konkretne osadzenie na osi czasu momentu ich powstania, dzięki czemu przybliżają widzowi historię i kontekst czasoprzestrzenny obrazu. Stanisław Fijałkowski tytułuje w ten sposób zarazem obrazy olejne, jaki i akwarelowe, także grafiki.