5 czerwca 1995, 1995 r.

"Wszystkie obrazy artysty komponowane są w sposób zbliżony do abstrakcji geometrycznej, ale - w przeciwieństwie do dzieł z tego nurtu - formy nie wyznaczają w nich nadrzędnych praw, nie budują jednorodnych przestrzeni, nie określają stałych zasad. Podlegają natomiast działaniu sił o niewymiernej funkcji i znaczeniu. Pod ich wpływem koła, trójkąty, kwadraty tracą precyzję, logikę, idealne proporcje i otrzymują nowy poetycki wyraz. Symbioza geometrii z liryką, zespolenie matematycznych struktur z wyobraźnią literacką prowadzi w konsekwencji do sytuacji parasurrealistycznej. Jest to nadrealizm bardzo specyficzny. Fijałkowski odrzuca typowe dla większości reprezentantów tego nurtu bogactwo kontrastów i oryginalnych zestawień. Operuje kilkoma figurami o subtelnych barwach i szkicowo potraktowanych konturach. Występują one tak w pracach pozbawionych tradycyjnej semantyki, jak i w kompozycjach, które mają punkt odniesienia w świecie realistycznym lub w mitologii. W pierwszym wypadku artysta umieszcza na neutralnym tle rytmiczne zestawy, powtarzające się pasma kresek, linii, kul. Są to najprostsze znaki, ślady działań o aspekcie metafizycznym. Stanowią jedyne punkty oparcia w nieokreślonej przestrzeni, zapowiadają narodziny lub zmierzch nieznanych jeszcze wartości. (...) prace malarskie i graficzne z różnych okresów twórczości [Stanisława Fijałkowskiego] są efektem niepokoju intelektualnego artysty, refleksji nad tym, co widzialne, a co wyobrażone, uchwytne w czasie, w przestrzeni i odbierane intuicyjnie. Od skrajnego, doprowadzonego do perfekcji minimalizmu formalnego tych prac twórca oddala się w realizacjach odwołujących się do rzeczywistych elementów - oderwanych głów, lecących postaci, ptaków. Elementy te ulegają stopniowej metamorfozie, a następnie giną w niebycie. W obu wypadkach istnieją więc identyczne problemy: wzrost i rozpad, zanik i stałe przemiany. W rozbudowanych kompozycjach zyskują one jednak większą czytelność. To, co przedtem można było tylko przeczuć, teraz jest mniej wieloznaczne. Konkretyzuje się w rzeczywistym rozpadzie kształtów, w przemianach pozornie trwałych układów. Brak stabilności podkreśla dodatkowo sposób opracowania plastycznego tych dzieł. Obrazy Fijałkowskiego sprawiają wrażenie wykonanych kilkoma pociągnięciami pędzla. Nie mają w sobie nic stałego, powstały pod wpływem chwili i w następnym momencie mogą ulec metamorfozie podobnej do tej, którą prezentują. Wszystko to odbywa się w specjalnie stworzonym malarskim świecie, gdzie pewniki nie mają sensu, a wartości przyjmują kształt znaków zapytania. W sposób ukryty, niemożliwy do ścisłego określenia, rozgrywa się także poza tymi obrazami. Odbiorca prac Fijałkowskiego nie otrzymuje żadnych konkretnych odpowiedzi, nie poznaje, ale sam zmuszony jest do autopoznania, do refleksji" (Mariusz Hermansdorfer, Między depresją a metaforą, Wrocław 1999, s. 90-95).

Studia odbył w latach 1946-1951 w łódzkiej PWSSP. W początkowym okresie twórczości nawiązywał do doświadczeń impresjonizmu, w końcu lat 50. przeżył fascynację informelem. Przemiany, jakie zachodzą w jego malarstwie, skupiają się głównie na stopniowym odchodzeniu od formy wprost, zbyt dosłownej. Tworzył prace, które wykorzystują sugestie "przedmiotowe" i odnoszą się np. do ikonografii chrześcijańskiej, cykle kompozycji abstrakcyjnych (np. "Wąwozy", "Wariacje na temat liczby cztery", "Studia talmudyczne") czy sięgających do własnych przeżyć autora ("Autostrady"). Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 roku uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.