Autostrada dla kreta i liszki, 1990 r.

"Moim zdaniem - i to wyniosłem ze szkoły Strzemińskiego - artysta powinien tworzyć pewną rzeczywistość obiektywną, opartą o duchowość, a nie o osobowość artysty. Artysta może odtworzyć drogę do świata wartości duchowych i powinien to robić, ale wartości duchowe nie są identyczne z naszymi przeżyciami, one są o wiele bardziej obiektywne. Na przykład pewne symbole, występują w każdej sztuce i w każdej epoce, nie wyobrażają osobowości artysty, lecz pewne przekonania filozoficzne, czy mistyczne. Można by wręcz powiedzieć, że samo tworzenie jest działaniem symbolicznym, że używanie środków malarskich pociąga za sobą konieczność określenia ich znaczenia symbolicznego." (Stanisław Fijałkowski)

"Autostrady" są jednym z najważniejszych tematów w twórczości artysty, obecnym w jego malarstwie od lat 70. XX w. Artysta, który posiada pełną dokumentację swoich dzieł, ma odnotowanych 108 prac zawierających w tytule słowo "autostrada".
Stanisław Fijałkowski mówi o cyklu "Autostrady": "Autostrada" jest nowoczesnym symbolem Drabiny Jakubowej. To łączność ziemi z niebem, czyli materii z duchem. Uważam, że tylko symbol prosty, zarazem wieloznaczny, bliski abstrakcji daje się rozmaicie interpretować. Każdy może go na swój sposób przeżywać, w zależności od bogactwa, jakie w sobie nosi." (Monika Małkowska, "Z głowy do głowy", www.weranda.pl)
"Drabina Jakubowa" to starotestamentowa wizja Jakuba, który we śnie ujrzał drabinę sięgającą nieba, po której na ziemię schodzili aniołowie. Ta scena wielokrotnie inspirowała artystów od średniowiecza do współczesności. Zobrazowali ją m.in. późnobarokowy malarz Michael Willmann, angielski romantyk William Blake czy oniryczny symbolista Marc Chagall.
W obrazach tej serii dominuje zagarniająca widza przestrzeń. Kompozycje tworzą pasy - dogi przecinające się pod różnymi kontami, prowadzące w górę, w dół, na boki. Ich wyjście poza płótno ogranicza cienki kontur, utrzymujący je w granicach wyznaczonych przez przestrzeń obrazu. W omawianym obrazie "Replika autostrady dla kreta i liszki" namalowanym w 1990 r. krzyżują się dwie drogi - szeroka żółta oraz węższa zielonkawa w tonacji. Obie drogi wyprowadzają myśli i odczucia jednoznacznie poza pole widzenia. Można mniemać, że to skrzyżowanie bezkolizyjne, cienie na błękitnej wstędze drogi sugerują pewną swobodną przestrzeń pomiędzy nachodzącymi na siebie drogami. Być może to ta zielonkawa autostrada dedykowana została kretowi, który może przemieszczać się pod powierzchnią ziemi, a żółtą pełzać może liszka - gąsienica o twardej głowie i licznych odnóżach. Praca Fijałkowskiego bardzo subtelna, niemal ascetyczna w strukturze kompozycyjnej, na granicy abstrakcji zawiera w sobie moc symboliczną, skłaniającą do osobistych refleksji i interpretacji.