Kubistyczny akt, ok. 1948 r.

Obraz powstał na zajęciach Władysława Strzemińskiego z kompozycji w łódzkiej PWSSP. Studenci mając do supozycji pozującą nagą modelkę mieli rozwiązać kompozycję w duchu kubizmu. Poszczególne partie kompozycji wykazują ogromy wpływ "Teorii widzenia" Władysława Strzemińskiego na młodego artystę. Falujące linie i jednolicie rozwiązane szare fakturalne partie obrazu nawiązują dość dosłownie do kompozycji unistycznych Strzemińskiego. Z grona nauczycieli w łódzkiej PWSSP artysta najchętniej wymienia właśnie Strzemińskiego. Może dlatego, że był później jego asystentem. Samodzielną jednak twórczość rozpoczął Fijałkowski od buntu wobec mistrza - od nawiązania do doświadczeń impresjonizmu. Właśnie poprzez stosunek do tradycji i dorobku mistrzów, przede wszystkim właśnie Strzemińskiego, starał się bowiem określić charakter swojej indywidualnej drogi twórczej.
Studia odbył w latach 1946-1951 w łódzkiej PWSSP. W początkowym okresie twórczości nawiązywał do doświadczeń impresjonizmu, w końcu lat 50. przeżył fascynację informelem. Przemiany, jakie zachodzą w jego malarstwie, skupiają się głównie na stopniowym odchodzeniu od formy wprost, zbyt dosłownej. Tworzył prace, które wykorzystują sugestie "przedmiotowe" i odnoszą się np. do ikonografii chrześcijańskiej, cykle kompozycji abstrakcyjnych (np. "Wąwozy", "Wariacje na temat liczby cztery", "Studia talmudyczne") czy sięgających do własnych przeżyć autora ("Autostrady"). Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 r. uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa.