Powrót

Artinfo.pl Portal Rynku Sztuki
ul. Dzielna 3, 00-162 Warszawa
tel. 022 818 94 68 | biuro@artinfo.pl

Stanisław KAMOCKI (1875 - 1944)

MŁYN NA POKUCIU, 1900[?]

olej na sklejce,
17,2 x 27 cm,
na odwrocie napisy: "KAMOCKI" i "POKUCIE / "MŁYN", rysunek ołówkiem z budynkiem (być może też S. Kamockiego), dołączone zaproszenie (przecięte i nie zachowane w całości): "Pod protektoratem J.W. Hr. Adamowej Potockiej / odbędzie się dnia 3 lutego 1897 roku w Sali Hotelu Saskiego / Bal / na dochód Krakowskich Kolonij wakacyj[...] / i Szpitala św. Ludwi[...] / na który Komitet ma zaszczyt z[...] / J W pana Kazimierza Kamoc[...] / Andrzejowa Potocka,"
Wystawiany na XLVII aukcji Domu Aukcyjnego UNICUM (27 III 1994 r.), nr kat. 11, bez repr.

Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli krakowskiej szkoły pejzażu. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie m.in. u L. Wyczółkowskiego, J. Stanisławskiego i J. Malczewskiego (1891-1900). Wykształcenie uzupełniał w Paryżu (1901-1902) i we Włoszech (1904-1906, 1911). W latach 1908-1910 uczył w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet M. Niedzielskiej w Krakowie. W okresie międzywojennym był profesorem ASP w Krakowie i kierował tamtejszą katedrą pejzażu. Członek m.in. Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana oraz wiedeńskiej Secesji, z którymi wystawiał. Malował przede wszystkim pejzaże (były to malowane w plenerze zazwyczaj okolice Krakowa i Podhale) oraz bardzo rzadko martwe natury, wnętrza i portrety. Wystawiał wielokrotnie w kraju i za granicą m.in. w TPSP w Krakowie i Lwowie, TZSP w Warszawie, na wystawie "Secesji" w Wiedniu (1906), na Biennale w Wenecji (1920) i na Światowej Wystawie w Nowym Jorku (1939). Miał też kilka wystaw indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych w Kielcach, Krakowie i Warszawie, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem i Lwowskiej Galerii Sztuki.
Prawdopodobnie w 1900 r. powstała seria niewielkich obrazków olejnych malowanych na deseczkach. Młody malarz, być może jeszcze student, malował je we wsi Okniany na Pokuciu (za Stanisławowem). Niewykluczone, że był tam na plenerze razem ze swoim mistrzem - Janem Stanisławskim.

cena wywoławcza: Informacja dostępna po wykupieniu abonamentu

Szczegółowe informacje o aukcji, na której licytowany był ten obiekt dostępne są po wykupieniu abonemantu.

Dodatkowy opis

Nota biograficzna:

KAMOCKI Stanisław
Malarz i grafik. Urodził się 18 listopada 1875r. w Warszawie, zmarł 10 lipca 1944r. w Zakopanem. Od 1912 był żonaty z Zofią z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona. Siostra Zofii - Jadwiga - była żoną malarza Władysława Jana Pochwalskiego i matką malarzy Kaspra i Stanisława Pochwalskich.
Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Naukę uzupełnił w Paryżu. Nauczał malarstwa w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet M.Niedzielskiej, a od roku 1919 r. prowadził katedrę pejzażu na ASP. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", wiedeńskiej Secesji i towarzystwa "Sztuka Podhalańska". Uznawany jest - obok S. Filipkiewicza i L. Misky'ego - za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów symbolistycznej formuły pejzażowego malarstwa Stanisławskiego. Utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spisza, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego. Pozostając pod przemożnym wpływem sztuki Stanisławskiego malował gęstą olejną farbą o równomiernym natężeniu barw stosując niewielkie napięcia walorowe. Od 1906 r. Kamocki monumentalizuje tematy pejzażowe opracowywane wcześniej na niewielkich formatowo obrazach. W latach młodzieńczych artysta syntetyzuje formy, kształty buduje dynamicznie kładzioną plamą barwną, traktując dekoracyjnie poszczególne elementy pejzażu - drzewa, budynki, chmury. Wówczas właśnie wyzwala się spod wpływu mistrza tworząc własny, niepowtarzalny styl malarstwa krajobrazowego.Od 1910 roku prowadził katedrę pejzażu w ASP w Krakowie. Należał m.in. do wiedeńskiej Secesji, TAP „Sztuka”, PZAP w Krakowie. Był założycielem Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej. Kamocki był jednym z najlepszych kontynuatorów sztuki Jana Stanisławskiego. Głównym tematem jego malarstwa jest pejzaż - szczególnie ziemi podkrakowskiej i Podhala. Pejzaże te powstawały głównie w plenerze. Gamę barwną ograniczał do zieleni i szarych błękitów. Był również twórcą plakatów oraz dekoracji kabaretu „Zielony Balonik”. Wykonywał też litografie barwne o tematyce krajobrazowej.

biuro@artinfo.pl | www.artinfo.pl