Kompozycja XII, około 1931 r.

Kompozycja XII jest interesującym przykładem krakowsko-lwowskiej formuły modernizmu. Jej autor, Stanisław Kramarczyk, był związany z oboma środowiskami i reprezentował je na licznych wystawach w latach 1930-1938. Na malowanych przez artystę figuratywnych kompozycjach uderza charakterystyczny dla formistów sposób operowania malarską plamą i fizjonomie postaci wywiedzione z typów malowanych przez Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Kowarski był zresztą jednym z najważniejszych profesorów, pod których wpływem rozwijał się artysta. Kramarczyk ukończył Szkołę Realną w Krakowie i architekturę na Politechnice Lwowskiej (1921-1923). Od 1923 studiował w Krakowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego i na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1930 roku został inżynierem na Politechnice Lwowskiej. W okresie międzywojennym zajmował się malarstwem i architekturą. Brał udział w wielu konkursach projektowych i artystycznych. Zdobył m.in. I nagrodę za projekt urbanistyczno-architektoniczny śródmieścia Sosnowca w 1935 roku. Swoje prace malarskie wystawiał w Krakowie, Lwowie, Łodzi, Warszawie, Brukseli, Budapeszcie, Bukareszcie, Sofii i Kopenhadze. Pisał również teksty publicystyczne i zajmował się krytyką sztuki i architektury. W czasie II wojny światowej pracował w Lwowskiej Galerii Obrazów. W 1945 roku zamieszkał w Nysie i przez kolejne lata był dyrektorem tamtejszego muzeum. W roku 1976 przeniósł się na stałe do Krakowa.