PORTRET CHŁOPCA

"W dziejach portretu polskiego zajmuje Stanisław Lentz miejsce zupełnie odrębne i niewątpliwie jedno z najpierwszych, a to dzięki temu, że sztuka jego nie ogranicza się wyłącznie do wysokich zalet artystycznych, ale utrwala w sposób jedyny całą warstwę społeczną, zaspakajając jej smak estetyczny i potrzebę artystyczną, a tem samem dając miarę intelektualnego poziomu Warszawy między rokiem 1887 a 1920" (Wojciech Bunikiewicz, Stanisław Lentz, Warszawa 1922).
Czołowy przedstawiciel warszawskiego środowiska malarskiego, najwybitniejszy twórca portretów męskich na przełomie wieków. Portretował przede wszystkim przedstawicieli inteligencji - aktorów, literatów, muzyków, finansistów i przedsiębiorców, niekiedy także ich żony i dzieci.
Ograniczał się do wąskiej, niemal monochromatycznej kolorystyki opartej najczęściej na gamie ciepłych brązów, czerni, oliwkowych szarości oraz na jasnych tonacjach karnacji.Prace artysty cechuje szeroki, energiczny modelunek, syntetyczna forma i doskonała technika malarska.
Wieloletni dyrektor warszawskiej szkoły sztuk pięknych, należał do grup artystycznych Odłam, Zero, Sztuka. Brał udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych, laureat wielu nagród artystycznych.