Spotkanie, 1909 r.

Według celnej uwagi syna malarza `droga Masłowskiego idzie od linearyzmu do dekoracyjności, od waloru do koloru, a potem od oleju do akwareli, w sumie od pracowni do pleneru`. Rola i znaczenie artysty w dziejach sztuki polskiej opiera się właśnie na tych pracach późniejszych, osiągających ów punkt, do którego twórczość jego - zgodnie z zacytowanym określeniem tendencji - zmierzała. Ten przełom, ów okres `burzy i naporu` sytuuje się w latach 1890-1907 (...). Odnosi się wrażenie, że Masłowski jest artystą samorodnym, nieodczuwającym potrzeby szkoły, obcym akademizmowi, chłonącym wrażliwym, rozkochanym wzrokiem naturę - na Ukrainie czy na Mazowszu - i oddającym ją po prostu, bez mocowania się z problemami kompozycji, światła czy barwnych refleksów. Tak jest w każdym razie z tą późniejszą, dojrzałą, plenerową twórczością. Ale i w młodości musiało być podobnie, skoro towarzysz owych lat, Henryk Piątkowski, wspominał, że Masłowski `uczył się głównie nie w szkole, lecz w otoczeniu przyrody polskiej, którą odczuwał i wypowiadał z mistrzostwem`. (...) Wystawiał wiele, na całym świecie, nagradzany, kupowany, przyzywany do rozmaitych artystycznych zatrudnień. Był powszechnie ceniony i lubiany, nad jego trumną powiedziano, że był `człowiekiem siejącym dokoła siebie słoneczność i prawość`. Umarł w niedostatku, jak na artystę polskiego przystało (J. Kleczyński) (A. Ryszkiewicz, Malarstwo polskie. Romantyzm - Historyzm - Realizm, Warszawa 1989, s. 358).

Był uczniem Wojciecha Gersona i Antoniego Kamieńskiego w Warszawskiej Klasie Rysunkowej. Po studiach stale mieszkał w Warszawie, skąd wyjeżdżał na plenery malarskie, m.in. na Ukrainę (w latach 1875-86). Fascynacja tamtejszym krajobrazem i folklorem sprawiła, że namalował wówczas wiele obrazów rodzajowych z postaciami Kozaków. W 1886 przebywał w Monachium; po 1900 kilkakrotnie jeździł do Włoch i do Paryża. W 1912 i 1922 odbył podróż artystyczną na Sycylię i do Tunisu. Był członkiem ugrupowań artystycznych - TZSP, T.A.P. "Sztuka", Kółka Akwarelistów Polskich oraz Stowarzyszenia Artystów Malarzy "Pro Arte". Malował głównie sceny rodzajowe oraz pejzaże.