FASADA ROKOKOWEGO, BEZWIEŻOWEGO KOŚCIOŁA Z DREWNIANĄ KRUCHTĄ - FANTAZJA ARCHITEKTONICZNA, 1922 r.
Pędzel, piórko, tusz, sepia, akwarela, lawowanie w tonach brunatnych i szarych; bristol żeberkowany w odcieniu kremowym; 34 x 34,2 cm (w świetle nowego passe-partout typu zwanego "wiedeńskim").
Sygnowany w prawym dolnym narożniku pędzelkiem i sepią (względnie atramentem?) monogramem wiązanym: SN / 25 / II 22 (data dzienna nad, miesiąc pod kreską; dwie końcowe cyfry daty rocznej flankują poprzednie).
Architekt (rzadko praktykujący), historyk architektury i pedagog; jeden z najpopularniejszych rysowników polskich. W latach 1886-94 studiował architekturę w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (na wyższych latach u L. N. Benois), zdobywając pełen zestaw uczelnianych wyróżnień i medalów (duży złoty 1894 za projekt carskich stajni) i tradycyjne zagraniczne stypendium, umożliwiające podróż po Europie (1895-97). W 1899 r. - po bezskutecznych staraniach o profesurę Politechniki Warszawskiej- został pracownikiem, a z czasem, do roku 1918- wykładowcą historii sztuki i kompozycji w moskiewskiej Stroganowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego (potem- od roku 1907- również w tamtejszej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury); wykłady swe od początku zwykł ilustrować własnymi rysunkami, wykonywanymi często a vista, tuszem na kartonach, później zaś na ogół kredą na tablicy. Związany z kręgiem Mira Iskusstva, zajmował się również publicystyką i udzielał się w licznych rosyjskich i polskich towarzystwach naukowych. W 1918 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie jesienią 1919 otrzymał profesurę Politechniki i zaczął wykładać historię architektury nowożytnej; a od 1923 r. historię sztuki w Akademii Sztuk Pięknych. Przez całe dojrzałe życie wykonywał i wystawiał, cieszące się nieodmiennym zainteresowaniem publiczności, niezwiązane już bezpośrednio z procesem dydaktycznym rysunkowe (po 1920 r. na ogół barwne) i akwarelowe widoki, a częściej idealizowane wizje czy fantazje architektoniczne.
Oferowana akwarela, zalecająca się tyleż wysokim poziomem artystycznym, co zachowana w bardzo dobrym (by nie rzec: idealnym) stanie, notowana i reprodukowana jest w najpełniejszym dotychczas katalogu rysunkowego oeuvre artysty (Stanisław Noakowski. Rysunki. Katalog, red. J. Zachwatowicz, oprac. M. Mrozińska przy współpracy E. Budzińskiej, Warszawa 1966, poz. i il. 1726, s. 327). W 1964 roku (w którym katalog tenże został zamknięty) należała do K. Król- Dobrowolskiej z Warszawy.
NOAKOWSKI Stanisław
Urodził się w 1867 roku w Nieszawie k. Aleksandrowa Kujawskiego, zmarł w 1928 roku w Warszawie. Rysunku uczył się w szkole realnej we Włocławku u L. Boucharda. W 1886 roku podjął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, na wyższych latach w pracowni L.N. Benois. W 1894 roku nagrodzony wielkim złotym medalem za projekt stajni cesarskich (łącznie z tytułem "kłassnyj chudożnik"). W 1895 roku jako stypendysta Akademii wyjechał w podróż po Europie. W tym samym roku wykonał projekt kaplicy mieszczącej urnę z sercem T. Kościuszki na zamku w Rapperswillu. W 1899 roku podjął pracę w Muzeum Przemysłu Artystycznego przy Stroganowskiej Centralnej Szkole Przemysłu Artystycznego gdzie w pewnym momencie wykładał. Wykładał także w moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W jego twórczości widoczny jest wpływ secesji. Zaznaczył się on w projektach dworków wiejskich i mauzoleów parkowych, a także w ornamentyce exlibrisów. W 1907 roku otrzymał order św. Stanisława II klasy. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Zaprojektował dwa nagrobki biskupów kujawskich do katedry włocławskiej. Opracował cykl rysunków zwany "suitą polską" (w obliczu I wojny światowej, w czasie której wiele zabytków mogło zostać zniszczonych). W 1914 roku Akademia Sztuk Pięknych w Piotrogrodzie nadała mu tytuł akademika, a w 1915
Roku został jej członkie3m rzeczywistym. W 1918 roku został powołany do Moskiewskiego Kolegium Plastycznego. Po powrocie do Polski otrzymał profesurę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w latach 1920-1923 pełnił funkcję dziekana). Został powołany do Rady Muzealnej Muzeum Narodowego. W 1920 roku ukazał się album "Architektura polska - szkice. Od 1923 roku wykładał historię sztuki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Przez cały czas tworzył kolorowe rysunki na temat architektury europejskiej wszystkich epok i stylów, także projekty nowoczesne (np. cykle fantazji rysunkowych - ewokacji stadionów rzymskich z okazji olimpiady). Wystawiał w kraju i za granicą. Od 1922 roku był członkiem rytmu, od 1924 roku Polskiego Instytutu Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1923 roku otrzymał komandorię orderu Polonia Restituta. W 1926 roku otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt działalności artystycznej.
Zgłoszenia chęci kupna przyjmowane są od osób zalogowanych w Artinfo.pl
W przypadku braku konta prosimy o rejestrację.
Uwaga - osoby nie pamiętające nazwy użytkownika i hasla mogą otrzymać przypomnienie na adres mailowy, użyty przy pierwszej rejestracji konta.
Prosimy wybrać poniższy link „przypomnij hasło” i wypełnić tylko pole adres e-mail.
W przypadku pytań, prosimy o kontakt z naszym biurem: 22 818 94 68 (poniedziałek - piątek: 10:00 - 17:00) email: aukcje@artinfo.pl