Wnętrze zamkowe z kominkiem, 1927

NOAKOWSKI Stanisław
Urodził się w 1867 roku w Nieszawie k. Aleksandrowa Kujawskiego, zmarł w 1928 roku w Warszawie. Rysunku uczył się w szkole realnej we Włocławku u L. Boucharda. W 1886 roku podjął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, na wyższych latach w pracowni L.N. Benois. W 1894 roku nagrodzony wielkim złotym medalem za projekt stajni cesarskich (łącznie z tytułem "kłassnyj chudożnik"). W 1895 roku jako stypendysta Akademii wyjechał w podróż po Europie. W tym samym roku wykonał projekt kaplicy mieszczącej urnę z sercem T. Kościuszki na zamku w Rapperswillu. W 1899 roku podjął pracę w Muzeum Przemysłu Artystycznego przy Stroganowskiej Centralnej Szkole Przemysłu Artystycznego gdzie w pewnym momencie wykładał. Wykładał także w moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W jego twórczości widoczny jest wpływ secesji. Zaznaczył się on w projektach dworków wiejskich i mauzoleów parkowych, a także w ornamentyce exlibrisów. W 1907 roku otrzymał order św. Stanisława II klasy. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Zaprojektował dwa nagrobki biskupów kujawskich do katedry włocławskiej. Opracował cykl rysunków zwany "suitą polską" (w obliczu I wojny światowej, w czasie której wiele zabytków mogło zostać zniszczonych). W 1914 roku Akademia Sztuk Pięknych w Piotrogrodzie nadała mu tytuł akademika, a w 1915
Roku został jej członkie3m rzeczywistym. W 1918 roku został powołany do Moskiewskiego Kolegium Plastycznego. Po powrocie do Polski otrzymał profesurę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w latach 1920-1923 pełnił funkcję dziekana). Został powołany do Rady Muzealnej Muzeum Narodowego. W 1920 roku ukazał się album "Architektura polska - szkice. Od 1923 roku wykładał historię sztuki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Przez cały czas tworzył kolorowe rysunki na temat architektury europejskiej wszystkich epok i stylów, także projekty nowoczesne (np. cykle fantazji rysunkowych - ewokacji stadionów rzymskich z okazji olimpiady). Wystawiał w kraju i za granicą. Od 1922 roku był członkiem rytmu, od 1924 roku Polskiego Instytutu Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1923 roku otrzymał komandorię orderu Polonia Restituta. W 1926 roku otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt działalności artystycznej.