Franciszek Frączkowski i Marianna Łazarewicz, 1904 r.

W latach 1903-08 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych malarstwo u Teodora Axentowicza, Juliana Fałata i Stanisława Wyspiańskiego, oraz rzeźbę u Konstantego Laszczki. W roku 1904 współuczestniczył w wydaniu słąwnej teki litografii "Teki Melpomeny" poświęconej aktorom teatrów krakowskich, tworzył też ilustracje do czasopisma Liberum Veto. Od roku 1905 w czynny kabarecie "Zielony Balonik", potem w warszawskim kabarecie "Momus". W 1909 wyjechał do Paryża aby kontynuować studia. Powrócił w 1914 przed wybuchem I wojny światowej, aresztowany jako dezerter z armii carskiej w Kownie został osadzony w jednym z fortów został skazany na karę śmierci, którą zamieniono mu na zesłanie. Uciekł z transportu i po wielu perypetiach wrócił do Warszawy, wstąpił do założonego przez Tadeusza Pruszkowskiego ugrupowania "Młoda Sztuka". 5 sierpnia 1915 całe ugrupowanie zgłosiło akces do Legionów Polskich, został zaszeregowany do plutonu kawalerii sztabowej przy Komendzie Legionów. Od stycznia do czerwca 1917 służył w 2 szwadronie 2 Pułku Ułanów, w październiku 1917 wstąpił jako chorąży do Polskiej Siły Zbrojnej i służył tam do listopada 1918. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w 2 pułku szwoleżerów. W 1921 odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1922 przeszedł do rezerwy, był członkiem-założycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm". Od 1924 przez rok zajmował się projektami okładek czasopisma Pani. W 1925 był komisarzem wystawy we Florencji, wystawiał również w Helsinkach i Wiedniu. W roku 1926 wspólnie z Wacławem Borowskim i Stanisławem Czajkowskim był założycielem Instytutu Sztuk Plastycznych. W roku 1928 uczestniczył w akcji tworzenia polichromii kamienic na Rynku Starego Miasta w Warszawie (kamienice Anszultowska i pod Bazyliszkiem), dwa lata później postanowił poświęcić się wyłącznie rzeźbiarstwu. W 1936 zainicjował organizację wystawy "Marszałek Piłsudski w rzeźbie", która miała miejsce w Muzeum Narodowym. Okres II wojny światowej przeżył w Warszawie. Po Powstaniu warszawskim znalazł się w Krakowie, gdzie w 1945 był w grupie reaktywującej Związek Polskich Artystów Plastyków. Nastęnie w latach 50. wykładał na wrocławkiej i krakowskiej ASP. W 1959 roku powrócił do Warszawy aby kontynuować prace rzeźbiarskie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.