U Świętego dębu, 1964

Stanisław Wocjan studiował od roku 1922 malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych im. Gersona w Warszawie, następnie naukę kontynuował do 1936 roku u M. Wawrzenieckiego. Odbył liczne podróże zagraniczne, był w Rzymie, w Paryżu, w Norymberdze. Od 1928 roku zaczął wystawiać swoje prace. W 1931 roku zaprezentował obraz Chopin preludium 15 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Od tej pory wystawiał w Zachęcie rokrocznie. Za tryptyk Odwieczne Pieśni Karłowicza otrzymał tam właśnie wyróżnienie, a w 1934 roku odbyła się zbiorowa wystawa jego prac. Był współorganizatorem grupy artystycznej „Polscy Artyści Niezależni”. Wystawiał wspólnie z malarzami z tej grupy, przemianowanej później na „Grupa Zachęta”. Uprawiał malarstwo olejne. Podejmował głównie kilka tematów: twórczość muzyczna F. Chopina, prehistoria słowiańska, historia Polski, dzieje dawnych myślicieli, Powstanie Warszawskie. W jego dziełach pojawiały się odniesienia do różnych wątków literackich, do metafory poetyckiej, do dawnych tajemniczych wierzeń. Poszukując prawdy i dbając o realia nie odstępował od budowania nastroju i tworzenia emocjonalnego. Był wykładowcą rysunku na Politechnice Warszawskiej.