W ŚWIźTYNI ŚWIATOWIDA, 1963

Malarz i inżynier. W latach 1922-23 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie w latach 1925-30 uczył się u Mariana Wawrzenieckiego. Był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. Wystawiał od 1928 roku (Salon Kulikowskiego). W latach 1928-36 członek Polskiego Towarzystwa Artystycznego. Od 1931 roku regularnie eksponował swoje prace na wystawach w Zachęcie, której był członkiem w latach 1934-39. Od roku 1945 członek ZPAP. W 1946 roku wraz z Zygmuntem Badowskim powołał Związek Artystów Niezależnych. Od roku 1956 należał do grupy "Zachęta", której był współorganizatorem. Za tryptyk Odwieczne pieśni Karłowicza otrzymał w 1934 roku wyróżnienie TZSP. Autor dwóch prac poświęconych Marianowi Wawrzenieckiemu. Jego twórczość inspirowana była muzyką kompozytorów polskich (Chopin, Karłowicz) oraz podobnie jak u Mariana Wawrzenieckiego - mitologią słowiańską.