Człowiek i światło, 1956

Urodził się w 1898 r w Krakowie, zmarł w 1974 r w Warszawie. Studia w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera i W. Weissa. Od 1921 do 1924 r przebywał w Berlinie i Wiedniu. W 1924 r wraz z gronem artystów tworzących Komitet Paryski, wyjechał do Paryża. Po wojnie był profesorem PWSSP w Gdańsku (1947-1949) i ASP w Warszawie (1949-1969). Współtwórca kierunku kontynuacji polskiego koloryzmu, określanego mianem szkoły sopockiej. Na jego twórczość wpłynęły dwa kierunki artystyczne; niemiecki ekspresjonizm i polski koloryzm (kapizm). Przez cały dojrzały okres twórczości zajmował się kilkoma tematami, które na dziesiątki sposobów starał się zgłębić - martwa natura z fikusem, akt kobiecy, rzadziej pejzaż. Wypracował indywidualny język artystyczny, operujący uproszczonymi, syntetycznymi formami, czasem podkreślonymi konturem.Stosował zawężoną gamę barwną. Prace swoje pokazywał bardzo rzadko, za życia nie miał indywidualnej wystawy. W 1999 r w warszawskiej Zachęcie miała miejsce wystawa monograficzna jego dzieł.