Duża różowa głowa z białym S, ok. 1970 r.

POCHODZENIE:
od 1993 r. depozyt rodziny malarza w Muzeum Narodowym w Poznaniu (Dep. AN/878)

WYSTAWIANY:
Artur Nacht-Samborski. Z pracowni artysty. Obrazy, rysunki, szkice, fotografie, dokumenty.1989 (Muzeum Sztuki w Łodzi), katalog - poz.70; Artur Nacht-Samborski. 1990 (BWA Olsztyn);
Tropy figury. Wizerunek postaci w sztuce polskiej - od Wróblewskiego do współczesności, 2004 (Centrum Kultury `Zamek` w Poznaniu); Artur Nacht-Samborski-Portrety. 2002 (Galeria Fibak), katalog poz. 36, reprodukcja s.55;
Artur Nacht-Samborski (1898-1974). Malarstwo postaci - postacie malarstwa. 2009 (Muzeum Historyczne w Sanoku); katalog - poz. 19, reprodukcja s.37.

Studiował w krakowskiej ASP w latach 1918 - 21 pod kierunkiem J. Mehoffer i W. Weissa. Naukę malarstwa kontynuował w Berlinie i Wiedniu. W 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, gdzie przebywał do 1939 r. W latach 1947 - 49 był profesorem w WSSP w Sopocie, a od 1949 do 1969 ASP w Warszawie. W początkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, nie był mu obojętny ruch formistyczny. Próbował połączyć w swych pracach twardość form geometrycznych z miękkością ludzkiego ciała czy kształtów roślinnych. W połowie lat dwudziestych istotną rolę w jego malarstwie zaczął odgrywać kolor traktowany z niezwykłym wyczuciem i zawsze harmonijnie zestrojony z przejrzystym układem kompozycyjnym. W poszukiwaniu właściwej miary dla sprzeczności, miary dla żywiołu życia i sztuki łączył artysta spontaniczny "rzut" doznania na płótno z logiką konstrukcji, najwyższą wrażliwość oka z głęboką kulturą, zmysłowe piękno z piękną myślą. Nacht niechętnie eksponował swe prace, wystawy indywidualnej nie miał nigdy. Dopiero w 1977 roku, na wielkiej pośmiertnej wystawie w warszawskim Muzeum Narodowym zaprezentowano kilkaset obrazów wybranych z ponad tysiąc obiektów liczącej pracownianej spuścizny artysty, ukazanej po raz pierwszy w sposób pełny i wszechstronny.