Martwa natura we wnętrzu

Martwa natura była najczęściej podejmowanym tematem malarskim przez Artura Nachta-Samborskiego. Prezentowana „Martwa natura we wnętrzu” to bogata w kolorze konstrukcja malarska. Pracę olejną charakteryzują szerokie pociągnięcia pędzla oraz intensywność barw, często zestawianych ze sobą w sposób kontrastujący. Wrażliwość Nachta-Samborskiego na niuanse barwne sprawiła, że harmonijnie ustalone stosunki kolorystyczne wprowadzają klarowny podział płótna. Ustawiona na stoliku biała patera z pomarańczą została ujęta w sposób uproszczony, prowadzący do syntezy rzeczywistości, a nie jej odwzorowania. Wydawać by się mogło, że białą paterę artysta przyczepił do tafli obrazu prostopadłymi do jego krawędzi krechami, jakby spinał kadr, przybijał do gleby namiotowe „śledzie”. Zdzisław Kępiński mawiał, że martwe natury Nachta-Samborskiego jawią się frontalnie, jakby wychodząc odbiorcy naprzeciw i wysuwając ku przodowi główny temat obrazu. Dzięki temu przestrzeń malarska staje się dynamiczna.
W martwych naturach krytycy sztuki doszukiwali się uporządkowanego charakteru Nachta-Samborskiego: „Samborski, tak jak lubi i jak mało kto potrafi jasno formułować swoje zdanie w myśleniu i rozmowie, tak też lubi jasną artykulację malarską na płótnie. Toteż zasadniczą sprawą w jego sztuce będzie zawsze jasna dyspozycja walorów malarskich wyrażająca się przede wszystkim przez podstawowy podział płótna. Daje to z miejsca jego obrazom klarowność wizji, a naturze jawność
prezentacji”. Jacek Sempoliński opisywał twórczość artysty słowami: „Malarstwo Samborskiego to już historia. Nie na tyle jednak, by można je było jasno określić, zobiektywizować. Na pewno jest wielkiego formatu, na pewno łączy w sobie najwyższą wrażliwość oka z głęboką kulturą, zmysłowe piękno z piękną myślą. Obrazy jego to zarówno spontaniczny 'rzut' doznania na płótno, jak i mądra konstrukcja – obie zaś cechy, zdynamizowane swym stałym przepleceniem wzajemnym, dają sztuce
tej ciągły ruch dążący, by osiągnięty utwór stał się wzorem. Wzorem obrazu, wzorem równowagi między naturą i sztuką”.

Studiował w krakowskiej ASP w latach 1918 - 21 pod kierunkiem J. Mehoffer i W. Weissa. Naukę malarstwa kontynuował w Berlinie i Wiedniu. W 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, gdzie przebywał do 1939 r. W latach 1947 - 49 był profesorem w WSSP w Sopocie, a od 1949 do 1969 ASP w Warszawie. W początkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, nie był mu obojętny ruch formistyczny. Próbował połączyć w swych pracach twardość form geometrycznych z miękkością ludzkiego ciała czy kształtów roślinnych. W połowie lat dwudziestych istotną rolę w jego malarstwie zaczął odgrywać kolor traktowany z niezwykłym wyczuciem i zawsze harmonijnie zestrojony z przejrzystym układem kompozycyjnym. W poszukiwaniu właściwej miary dla sprzeczności, miary dla żywiołu życia i sztuki łączył artysta spontaniczny "rzut" doznania na płótno z logiką konstrukcji, najwyższą wrażliwość oka z głęboką kulturą, zmysłowe piękno z piękną myślą. Nacht niechętnie eksponował swe prace, wystawy indywidualnej nie miał nigdy. Dopiero w 1977 roku, na wielkiej pośmiertnej wystawie w warszawskim Muzeum Narodowym zaprezentowano kilkaset obrazów wybranych z ponad tysiąc obiektów liczącej pracownianej spuścizny artysty, ukazanej po raz pierwszy w sposób pełny i wszechstronny.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.