Strumień w Olczy, 1929

FILIPKIEWICZ Stefan
Malarz i grafik, młodopolski pejzażysta.
Sekretarz Komitetu Obywatelskiego do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech Placówki "W"- przedstawicielstwa Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.
W latach 1900-1908 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza oraz Jana Stanisławskiego, który wywarł duży wpływ na jego twórczość. Uznany był za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli „szkoły Stanisławskiego”. Debiutował w 1899 r. serią pejzaży tatrzańskich wystawionych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. W 1905 roku został członkiem wiedeńskiej "Secesji". Od 1908 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W latach 1913-1914 prowadził kurs malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej w Krakowie. W latach 1914-1917 służył w Legionach. W 1929 roku otrzymał złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Od 1930 roku wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1933 roku został nagrodzony przez Polską Akademię Umiejętności za całokształt twórczości. W czasie II wojny światowej brał udział w ruchu oporu i działalności konspiracyjnej. Był Sekretarzem Komitetu Obywatelskiego do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech i Placówki "W" w Budapeszcie – przedstawicielstwa Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Aresztowany przez gestapo w roku 1944 trafił do obozu w Mauthausen-Gusen, gdzie został zamordowany.