Bez tytułu

Prace na papierze stanowią znaczącą część artystycznego oeuvre Stefana Gierowskiego. Pomimo tego, iż znane są szerokiej publiczności zarówno prace monochromatyczne jego autorstwa, jak i rzadziej spotykane prace zbudowane za pomocą gradacji odcieni szarości (np. seria prac z połowy lat 60., wykonanych grafitem na podłożu kartonowym, dotycząca zagadnień ruchu w przestrzeni), zdecydowana większość prac Gierowskiego to wielobarwne kompozycje balansujące pomiędzy abstrakcją geometryczną a color field painting.

Prezentowana w katalogu akwarela to niezwykle delikatna, ascetyczna kompozycja. Składają się na nią cztery bliżej nieokreślone elementy, kształtem przypominające wydłużone rurki. Wszystkie namalowane za pomocą nałożenia na papier rozmywających się, delikatnych płaszczyzn czerwieni, muśniętych blikami światła w kolorze żółtym, niebieskim, zielonym. Światłocień jednak zastosowany jest tu w sposób bardzo przewrotny i nieoczywisty. Idąc za słowami Jana Michalskiego, opisującego jedną z wystaw na której prezentowane były prace Stefana Gierowskiego, powiedział: "Akwarele były w kolorach spektralnych: niebieskim, żółtym, czerwony, zielonym. Miały otwierać oczy. I tyle".

Sam artysta natomiast o swoich abstrakcjach pisał: "(...) Abstrakcja jest nie do wyjaśnienia w sposób realistyczny, jednakże pojęcia abstrakcyjne są szalenie konkretne (...). Jeśli ktoś maluje niefiguratywnie, mówi się zazwyczaj, że jest abstrakcyjny. A przecież może to być jedynie zwykłe malarstwo dekoracyjne, które nic nie wyraża. Abstrakcja zaś - moim zdaniem - musi coś wyrażać. Nie przedstawiać, ale właśnie wyrażać (...). Jeśli malarstwo posiada w sobie jakąś tajemnicę, jeśli posiada głębię, daje możliwość wielowarstwowych odczuć, wyraża więcej niż zarejestrowanie faktu - wtedy staje się dobrym malarstwem, staje się sztuką. Dotyczy to zarówno malarstwa abstrakcyjnego, jak i wszystkich innych kierunków. Malarstwo figuratywne też może być obojętną dekoracją, ale w sztuce abstrakcyjnej widać tę dekorację łatwiej, wyraźniej się czuje, że chodzi tylko o połączenie różnych elementów i rytmów. Taki obraz daje mało możliwości interpretacyjnych; ot - plama na ścianie, układ prostokątów czy trójkątów. Byłbym jednakże ostrożny w osądach i sformułowaniach, choćby dlatego, że wiele obrazów w naszej świadomości jest czymś innym niż w naszym postrzeganiu. Istnieje więc pewna dwuznaczność i ona także sprawia, że malarstwo staje się czymś więcej niż zwykłą rejestracją przedmiotów, zjawisk, sposobów widzenia. (...) przestrzeń. To był w ogóle punkt wyjścia do mojej sztuki. Przestrzeń odczuwamy fizycznie, bo mamy zmysł wzroku, ale kryje ona w sobie najrozmaitsze tajemnice. Namalowana w jednym kolorze daje zupełnie odmienne odczucia, niż gdy przedstawi się ją w innym. Ma własną dynamikę, układy. Jakże jednak uzmysłowić sobie nieskończoność? To ciągle wzbudza niepokój, nawet lęk. Sądzę, że właśnie ten lęk, ale także afirmację, można przekazać za pomocą malarstwa lepiej niż w jakikolwiek inny sposób" Stefan Gierowski, [w:] E. Dzikowska, Artyści mówią. Warszawa 2011.

Prezentowana w katalogu dużych rozmiarów akwarela, jest przykładem pracy, w której możemy dopatrywać się rozważań artysty na temat ruchu w przestrzeni. Cztery składowe elementy obrazu reagują na siebie. Sprawiają wrażenie jakby goniły się wzajemnie, wprawiając pracę w kołowy ruch i nadając jej zabarwienie rytmiczne i dynamiczne. Z drugiej jednak strony na prezentowaną abstrakcję możemy patrzeć jako na niezwykle prostą i ascetyczną kompozycję. Jej tło to stanowi jednolity kolor arkusza papieru, który stanowi jedynie scenografię dla bohaterów kompozycji. Duża, nieskalana przestrzeń zbliża widza do odczuwania pracy w sposób duchowy. Płaszczyzny przestrzeni oraz delikatny sposób posługiwania się medium jakim jest akwarela, pozwalają widzowi na przeżywanie pracy w sposób duchowy, skłaniający do medytacji.


Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej AS P, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 r. został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem “kultury niezależnej". W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.