Obraz CCLXVII, 1970 r.

Artysta rozpoczął cykl "Obrazów" w 1957, co było efektem poszukiwań nowej formuły malarstwa. W latach 50. Gierowski odszedł od sztuki figuratywnej i zwrócił się ku abstrakcji. Jak tłumaczy, forma ta pozwoliła mu na eksperymentowanie: "W gruncie rzeczy zawsze malowałem z własnej konieczności i dla własnej przyjemności. Niekoniecznie za każdym razem musiało następować całkowite spełnienie, ale ważny już był sam fakt, że mogłem rozwiązywać problemy związane z malarstwem. Stąd też moja decyzja, by włączyć się w nurt nazywany ogólnie abstrakcyjnym - chociaż mam wątpliwości, czy to najwłaściwsza nazwa. Określa jednak zdecydowanie malarstwo jako autonomiczną formę wyrazu, równą innym formom twórczości, jak muzyka czy słowo. Dużo malowałem ze zwykłej ciekawości: co się stanie z kolorem, formą, jak to wszystko zadziała, jeśli namaluję tak, a nie inaczej" (Stefan Gierowski w rozmowie z Małgorzatą Piwowar, "Rzeczpospolita", maj 2017, [cyt. za:] http://www.rp.pl/Plus-Minus/ 305189904-Stefan-Gierowski-Jak-namalowalem-Dekalog.html). Twórca odrzucił w swojej sztuce wszelkie dodatkowe treści oprócz tych, które niosły w sobie kolor oraz światło. Dzieła Gierowskiego to przede wszystkim czyste malarstwo, poszukiwanie piękna optycznego, wymagające od widza dużej dozy wrażliwości. Jak na przedstawionej pracy, część swoich kompozycji podporządkował graduacjom barwnym. Formy przybierają kształty snopów, barwnych strumieni i nieco jaśniejszych pasm koloru, które sprawiają wrażenie promieniujących światłem. Gierowski wprowadził także nowy sposób nazywania swoich płócien. Porzucił długie, złożone określenia na rzecz miana "Obraz", oznaczonego numerem rzymskim.
Głównym elementem, za pomocą którego tworzył, był kolor. Artysta uważał, że odpowiednio użyta barwa staje się źródłem światła na płótnie. Właśnie to według Gierowskiego wyróżnia płótna największych mistrzów malarstwa - dostrzegalny blask z nich emanujący. Aby jednak uzyskać odpowiedni efekt, autor długo pracuje nad swoimi kompozycjami oraz ostrożnie operuje barwami i ich zestawieniami. Jak tłumaczy w rozmowie z Martą Kowalewską: "Dążę do tego, żeby obraz był jednolity, ale zarazem miał właściwe natężenie. Nawet jeśli pozornie nic się nie dzieje, musi być wyczuwalny potężny ładunek emocji. Staję przed czystą białą powierzchnią i wszystko może się zdarzyć. Nie zaczynam malowania bez jasnej koncepcji obrazu. Poprzedzam go dziesiątkami małych rysunków, które robię, aby dojść do tego, jak najlepiej wyrazić to, co chcę. Decydują o tym czasem niuanse, lekkie przesunięcia formy czy koloru. Bywa, że kiedy zaczynam malować, to, co widzę, nie zgadza mi się z moim wyobrażeniem, wtedy przemalowuję i poszukuję tego, o co mi chodziło. Odbywa się proces między mną a obrazem. Samo tworzenie jest metafizyczne" (Stefan Gierowski w rozmowie z Martą Kowalewską, Malarstwo ponadabstrakcyjne, "Art&Business", nr 3, 2008).
Stefan Gierowski studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Był laureatem najważniejszych artystycznych wyróżnień, m.in. Nagrody im. Jana Cybisa, przyznawanej malarzom za całokształt twórczości (1980). Ponadto w 2005 otrzymał Nagrodę im. Kazimierza Ostrowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie malarstwa. W tym samym roku został odznaczony przez ministra kultury Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". Prace twórcy znajdują się w kolekcjach instytucjonalnych (m.in. Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki czy CSW Zamku Ujazdowskiego) oraz w licznych kolekcjach prywatnych. Artysta uczestniczył w licznych wystawach grupowych, m.in. w Săo Paulo, New Delhi, Wenecji, Kopenhadze czy Tokio. Poświęcono mu liczne wystawy indywidulane, m.in. "Stefan Gierowski. Obrazy 1957-2000", która odbyła się w 2000 w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem "kultury niezależnej". W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.