Obraz CCLXVII, około 1970 r.

W 1957 roku Stefan Gierowski na stałe odszedł od malarstwa figuratywnego i zwrócił się w stronę abstrakcji. Zrezygnował również z nadawania swoim obrazom złożonych, literackich tytułów i zaczął konsekwentnie numerować je rzymskimi cyframi. Według krytyków - w tym Aleksandra Wojciechowskiego - Gierowski realizował kompozycje w duchu "abstrakcji autonomicznej", w której największy nacisk kładł na nową definicję obrazu pozbawionego jakichkolwiek znaczeń nadawanych mu przez artystę poza tymi, jakie niósł ze sobą sam kolor, oraz relacje światła i przestrzeni.
Prezentowana praca powstała na początku lat 70., w momencie, w którym w twórczości Gierowskiego motywem wiodącym stało się światło, będące sugestywnym oddaniem stanów emocjonalnych twórcy. Gierowski przedstawiał je zazwyczaj w formie połyskliwych snopów, barwnych strumieni i jaśniejszych pasm, gradientowo kontrastowanych z barwą tła. Artysta mówił w rozmowie z Witoldem Broniewskim: "Światło jest treścią malarstwa, ono stanowi o jego wyjątkowości i tajemnicy warsztatu wielkich mistrzów. Światło ma również znaczenie symboliczne - które towarzyszy ludzkości od zarania wieków. Światło to dobro i życie. Jest coś niepokojącego w tej nieuchwytnej granicy między światłem fizycznym (teoria kwantowa) a duchowym. W naszej wyobraźni granica zupełnie zanika i prowadzi do idei Boga. Wątek światła w malarstwie ciągnie się od wieków jako jeden z najważniejszych. Nie mam na myśli iluzyjnego malowania światła lecz światło, które emanuje w prawdziwych obrazach z ich materii malarskiej, łącząc w niewytłumaczalny sposób pierwiastek fizyczny z duchowym."
Dla Stefana Gierowskiego systematycznie realizowane obrazy abstrakcyjne stały się dziełem całego życia, wynikającym z początkowego dążenia ku awangardzie. Mówił: "Warto przypomnieć, że w latach 50. sztuka abstrakcyjna na zachodzie była nie tylko awangardowym kierunkiem, lecz również politycznym symbolem wolnej kultury. To wszystko dla wyjaśnienia, że mój związek ze sztuką abstrakcyjną miał podłoże ideowo-artystyczne, a nie tylko formalne, być może dlatego jest taki trwały, gdyż chodzi o inne wartości niż prawa rynku i mody".


Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem "kultury niezależnej". W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.