Bez tytułu, 1977 r.

KRYGIER Stefan
Urodził się w 1923 w Łodzi. Studiował w PWSSP w Łodzi, u Władysława Strzemińskiego i S. Wegnera.. W 1947 opublikował wspólnie ze Strzemińskim artykuł "Widzenie gotyku". W latach czterdziestych należał do Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie, w ramach którego brał udział w wystawach w Salonie "Po prostu", "Zachęcie", Klubie Literatów. W czasie studiów zorganizował klub pod patronatem YMCA w Łodzi, a w 1953 roku współdziałał z grupą "St - 53" w Katowicach. Od 1957 do 1997 roku prowadził zajęcia z kompozycji, grafiki warsztatowej i projektowej w łódzkiej PWSSP. W roku 1990 został profesorem. Wykładał też historię sztuki i analizę formy plastycznej 1963 roku uzyskal dyplom architekta na Politechnice Warszawskiej. Projektuje i realizuje wiele tematów z zakresu architektury i planowania przestrzennego. Równocześnie uprawia malarstwo, grafikę i rzeźbę, pisze i publikuje teksty o sztuce. Uczestniczy w plenerach w Osiekach i sympozjach Złotego Grona. Od 1975 roku kontynuując pracę w PWSSP, stworzył pracownię rzeźby i kompozycji w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej. Obrazy z okresu studiów nawiązują do kubizmu i solaryzmu Strzemińskiego - m.in. "Okno"-1946, "Autoportret"-1947, "Pejzaż z Bierutowic"-1948. Obrazy z lat 50-tych inspirowane są sztuką Egiptu i Grecji. Powstają też prace taszystowskie. Lata 60-te, to malarstwo materii, rzeźba w drewnie i grafika. Pojawiają się obrazy inspirowane cmentarzem żydowskim w Pradze - "Formowanie Golema", "Sposób na Golema". Lata 70-te - płaskorzeźby i reliefy polichromowane, cykle "Konfliktów" i Kolineacji". 1970 - "Ośrodek kondensacji formy I". 1971 - "Ośrodek kondensacji formy II" - ingerowanie w otoczenie o poszerzonej geograficznie strefie. 1972 - "Ośrodek kondensacji formy III" - forma zamknięta w sześcianie, o innym założeniu niż poprzednie, bo o działaniu dośrodkowym - wszystko dzieje się w sześcianie i nie wykracza poza jego strefę. Koniec lat 70-tych, to obrazy olejne ascetyczne w treści, nawiązujące do konstruktywizmu. Ten okres twórczości zapewnia artyście trwałe miejsce w historii sztuki polskiej. Jak twierdzi Bożena Kowalska, autorka wielu opracowań i książek o sztuce współczesnej"...Krygierowe "Kolineacje i Konflikty" były w sztuce polskiej i nie tylko polskiej, nową, z niczym nie porównywalną propozycją". Lata 80-te i 90-te to okres malarstwa symultanicznego. Obok obrazów czysto geometrycznych w formie artysta maluje obrazy nawiązujące do ikonografii i kultury europejskiej, m.in. "Judyta z głową Holofernesa", "Porwanie Europy", "Przed katedrą".