PEJZAŻ, 1951

Malarz, członek ZPAP studia artystyczne odbywał na krakowskiej ASP w latach 1922-27 pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego, Józefa Pankiewicza, Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. W pierwszych pracach nawiązywał do impresjonizmu. Po studiach zamieszkał w Łodzi, gdzie zetknął się i zaprzyjaźnił z Władysławem Strzemińskim. Przejęty głęboko głoszoną przezeń ideą sztuki, która miała zrewolucjonizować świat i przeniknąć życie codzienne, stał się jednym z najbardziej gorliwych rzeczników myśli awangardowej. Wyszedł od zasad kubizmu, które studiował skrupulatnie. Zwracał uwagę na sposób budowy przestrzeni kubistycznej, na logikę przenikania płaszczyzn i zamykania napięć kierunkowych. Inne założenia realizował w nadmorskich pejzażach i martwych naturach. Odstąpił od geometryzacji na rzecz uzyskania pełnej syntezy wrażeń, rozmieszczając określone płynną, ciągłą linią motywy na tle unistycznej faktury, której był wierny przez lata.