WIDOK BUDYNKU WŚRÓD DRZEW

Stan rysunku: po konserwacji, którą przeprowadziła w 2001 r. Dorota Nowak, oprawny, za szkłem.
Na prostokątnej karcie papieru rysunek architektoniczny u góry zamknięty półkoliście, obwiedziony rysowaną czarną ramką. jest to widok boczny piętrowego budynku czteroosiowego, nakrytego dwuspadowym ciemnoniebieskim (blaszanym?) dachem, z dwiema wieżami: dzwonnicą po lewej i nakrytą baniastą niebieską kopułą po prawej. Budynek licowany kamieniem, na parterze boniowany na narożach. Wszystkie okna zwieńczone półkoliście. Na parterze dwa okna i drzwi, w pierwszej kondygnacji cztery okna: potrójne, dwa podwójne, pojedyncze. Attyki wieżyczek z charakterystycznym motywem przypominającym arkadę zwieńczoną spiczaście. Budynek ujęty z niedalekiej perspektywy na pierwszym planie u dołu zielono-żółtawa ziemia z granatowym cieniem drzew od lewej i łukowatym skrajem trawnika po prawej. Sztafaż tworzą cztery sylwetki: dziewczynki z kółkiem do zabawy po lewej, kobiety w ciemnej sukni po prawej przy wejściu, dwóch mężczyzn na pierwszym planie, nieco z lewej. Po bokach budynku zaznaczone lekko niebieskawe sylwety drzew. Niebo błękitne z białymi obłokami. U dołu rysunku czarnym tuszem, piórkiem naniesiona skala.
Jest to projekt architektoniczny, przedstawiający widok przyszłego budynku w pejzażu Trudno wnioskować o przeznaczeniu narysowanej budowli. Może miał to być projekt przebudowy katolickiego kościoła na budowlę o charakterze prawosławnym, być może cerkiew (choć brak w zwieńczeniach podwójnego prawosławnego krzyża), może budynek szkolny (dzwon na wieżyczce), raczej nie stacja kolejowa (brak na rysunku zarysu torów, peronów itp). Sam rysunek charakteryzuje się doskonała perspektywą i dokładnością w przedstawieniu detali. Rzetelność rysunku jest tu podkreślona przez akwarelowe podmalowanie pejzażu i sztafażu – stwarzając doskonałą iluzję rzeczywistości. Niestety, nie udało mi się odczytać napisu cyrylicą w rogu karty, który zapewne zawiera informację o przeznaczeniu budynku jak i miejscowości, gdzie miał on stanąć.
Autorem rysunku jest najpewniej rosyjski architekt Alexander Stiepanowicz Kaminskij (1829-1897) uczeń Akademii Sztuk w Petersburgu (w latach 1848-56), nagrodzony w 1852 srebrnym, a w 1856 złotym medalem za projekt biblioteki. Od 1856 uzyskał tytuł "chudożnika XIX kłassa". W Galerii Trietiakowskiej znajdowało się (jak podaje Thieme-Becker z ok. 1926 r.) pięć jego akwarel z widokami włoskimi.
Bibl.: Thieme-Becker, Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler, XIX, Leipzig (bez daty wydania, ok. 1926), s. 500,