PORTRET CARYCY KATARZYNY II

Urodził się jako poddany księcia P. Repnina, który go wyzwolił. Kształcił się pod kierunkiem P. Rotari i J. L. Le Lorrain. Polecony przez hrabiego I. Szuwałowa, w 1762 r. namalował portret Piotra III. Otrzymał za ten obraz tytuł Adiunkta Akademii Sztuk Pięknych, po czym został zatrudniony na dworze rosyjskim. Wykonał wiele portretów carycy Katarzyny II, które uważane były za najbardziej podobne, również przez samą władczynię. Wykonywał liczne zamówienia dla członków dworu i rodziny cesarskiej. Utrwalał z dużym wdziękiem rosyjski XVIII-wieczny dwór Katarzyny II. W 1765 r. uzyskał tytuł Akademika. W tym samym roku wyjechał do Moskwy, gdzie mieszkał do około 1789 r., po czym powrócił do Petersburga. W Petersburgu pozostawał pod wpływem Rotariego, Tocqueta, Erichsena, w Moskwie wypracował indywidualny styl. Kameralne portrety poetów, wojskowych, urzędników, ówczesnych piękności odznaczały się indywidualizmem i znakomitym wydobyciem bogactwa świata wewnętrznego modeli. Jego twórczość, początkowo zapomniana, została ponownie wysoko oceniona przez odbiorców po prezentacji jego dzieł na wystawie w Pałacu Taurydzkim w Petersburgu w 1905 r. Kolejna duża wystawa miała miejsce tamże w Muzeum Rosyjskim w 1923 r. Obrazy Rokotowa znajdują się w kolekcjach wielu rosyjskich muzeów.
Gawryła Iwanowicz Skorodoumow (1755-1792), rysownik, miedziorytnik i miniaturzysta, związany z Petersburgiem. Kształcił się w tamtejszej Akademii. W młodości podróżował do Anglii. Był tam uczniem Bartolozziego, którego styl naśladował. Uważany jest za pierwszego rosyjskiego grafika, który zyskał poważną sławę. Mieszkał w Londynie w latach 1773-82. Wykonywał tam liczne ryciny według największych mistrzów swojej epoki. Po powrocie do rodzinnego miasta uzyskał w 1785 r. tytuł Akademika i został nadwornym miniaturzystą i rytownikiem. Malował portrety członków rodziny cesarskiej na licznych tabakierkach i pierścieniach, służących jako podarunki. Wykonał "Portret carycy Katarzyny II" według F. Rokotowa.