PEJZAŻ TATRZAŃSKI - WIDOK NA KOSZYSTĄ I WOŁOSZYN, 1926

Malarz Tatr. Do kraju wrócił wraz z ojcem z emigracji w roku 1871. Osiedlili się w Krakowie. Tam uczył się malarstwa i rzeźby m. in. u Władysława Łuszczkiewicza w Szkole Sztuk Pięknych począwszy od roku 1884. W 1888 otrzymał srebrny medal za osiągnięcia w szkole i II nagrodę w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych za rzeźbę. W roku 1890 kontynuował naukę w akademii monachijskiej u Ottona Seitza. Po powrocie studiował na Oddziale Kompozycji u Jana Matejki. Studia ukończył ze złotym medalem za obraz "Karciarze wiejscy". Po początkowych sukcesach w okresie studiów cieszył się nadal dużym wzięciem malując sceny rodzajowe z Podhala, pejzaże tatrzańskie, portrety górali w barwnych strojach i tradycyjnie urządzonych domach oraz sceny religijne. Mieszkał w Krakowie i Zakopanem w swojej willi na Toporowej Cyrhli. Dużo wystawiał, w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1890-1908, tu zorganizowano mu w roku 1929 wystawę zbiorową jego prac; w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w XIX wieku i potem w latach 1923-1930. W tym samym czasie wystawiał nadal w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1922-1935). W czasie II wojny światowej zamieszkał na stałe na Cyrhli. Dzisiaj jego dzieła znajdują się między innymi w zbiorach Muzeów Narodowych Krakowa i Warszawy, w Muzeum Historycznym m. Krakowa i w Muzeum Tatrzańskim.