Intymność #16, 2017-18 r.

członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Od lat związany z Łódzką Szkołą Filmową. Zrealizował wiele unikalnych projektów fotograficznych pokazywanych na prestiżowych wystawach. Do najważniejszych należą: „Inny Świat” w Teatrze Narodowym, „Światło Życia” w Teatrze Wielkim, czy „Ocalić od zapomnienia” (Ambasada RP w Londynie). Portretował takie osobistości jak Danuta Szaflarska, Roman Polański, czy Prezydent Ryszard Kaczorowski. Laureat wielu nagród i nominacji. Za jedno ze swoich najważniejszych osiągnięć uważa nominację do Lucie Awards - jednej z najbardziej prestiżowych nagród na świecie. Szymon Kobusiński jako jeden z nielicznych fotografów konsekwentnie buduje plany zdjęciowe pod wodą. Jest autorem wielu cykli portretów, sesji kreacyjnych i rozpoznawalnych zdjęć, ale w swoich projektach artystycznych powraca do fotografii podwodnej. W swoim cyklu „Intymność” artysta zaprasza do kontemplacji obrazów rozpiętych między pozorną subtelnością i surową ekspresją. Projekt zrealizowano w specjalnie zaaranżowanym podwodnym studiu. Ekspozycja składa się z serii 27. wielkoformatowych fotografii i wyjątkowej wideoinstalacji. Szymon Kobusiński najsilniej koncentruje się na samym procesie odbywającym się na planie zdjęciowym, starając się uzyskać unikalny efekt już tam, a nie dopiero na etapie postprodukcji. Opiera swoją sztukę na dobrej szkole fotografii tradycyjnej i analogowej, technologii cyfrowych, używając już tylko jako narzędzi pomocniczych. Dziś rzadko spotyka się te dwie metody zastosowane z taką precyzją. Fragment rozmowy Szymona Kobusińskiego z Anną Luboń, „Elle”: „Identyfikuję się z postacią na zdjęciach. Przypomina mi, że ja też często się szamoczę. I że zawsze gdzieś, w końcu, pojawia się światło. Kiedy naprawdę jesteś sobą? Czy wtedy, gdy czujesz falę euforii z powodu tego, że znowu robisz to, co kochasz, tę radość tak wielką, że aż cię dławi? A może kiedy z tego samego powodu czujesz smutek? Jesteś sobą, kiedy krzyczysz z radości, czy kiedy wstrzymujesz oddech, żeby nie stracić ani sekundy z tej unikalnej chwili dzikiego szczęścia... Jak autystyczne dziecko, w którego głowie budują się światy w swoich konstrukcjach i rozmachu nigdy niedostępne innym ludziom ̶ kierujesz się do wewnątrz. Woda spowalnia ruchy, woda obmywa ciała, woda tłumi krzyk. Ale to nie znaczy, że tego krzyku nie ma. Pracując z modelami zauważyłem, że pod wodą emocje wyraża się inaczej. Trochę, jak krzyk, ale bez głosu. Magia. Modelka wrzucona pod wodę ma do mnie niezwykłe zaufanie. Nawiązuje się między nami niemal fizyczna więź. Wystarczy, że wykonam nieznaczny gest, a ona przyjmuje kompletnie inną pozę. Kiedy naprawdę jesteś sobą? Pod wodą nie da się utrzymać maski. Ruchy już nie należą tak do końca do ciebie, ciało unosi się, porywa je prąd. Tkanina zamienia się w płynne kruszce, ożywa całun na ciele, które jeszcze żyje, już poruszane wodą. Woda jest życiem i jest śmiercią, nieważkość zapowiada to, co będzie się z tobą działo, kiedy stracisz kontrolę. Być może to jest najbardziej intymna sytuacja? Kiedy naprawdę jesteś sobą. Bez tlenu, bez dźwięków, bez grawitacji, bez wymówek, przez nic i nikogo nie trzymany. Nie trzymana. Zwłaszcza przez siebie. Zacząłem tworzyć fotografię podwodną, bo chciałem piękna, przyjemności, ładnych obrazów. Teraz ważniejsze jest dla mnie, żeby były szczere. Żeby nabrały głębi. Nawet kosztem piękna. Prawda jest ciekawsza. Kiedy naprawdę jesteś sobą?”.