Kobieta w czerwonym szalu (Aida), 1920 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja Urszuli i Piotra Hofman
- kolekcja prywatna, Warszawa
WYSTAWIANY:
- Muzeum Ziemi Chełmskiej, Chełm styczeń-kwiecień 2013
- Villa Le fleur, Konstancin Jeziorna, wrzesień-grudzień 2012

LITERATURA:
- Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman, red. U. Hofman,Warszawa 2013, s. 17
- Mistrzowie Ecole de Paris, Simon Mondzain, katalog wystawy, Warszawa 2012, nr 15, s. 102 (il.)

Prezentowana praca Szymona Mondzaina przedstawia nieznajomą ciemnowłosą kobietę o południowym typie urody. Jej ramiona zdobi dekoracyjny szal w odcieniu ognistego pomarańczu, który przyjemnie kontrastuje z jej jasną karnacją i ciemną oprawą oczu. W pracy wybrzmiewa dojrzały styl Mondzaina, przejawiający się w coraz silniejszej tendencji klasycystycznej - oparty na logicznej konstrukcji, precyzyjny w rysunku, z subtelnie zestrojoną kolorystyką. Kim jest portretowana? Na trop naprowadzić może tytuł nadany pracy oraz jej datowanie. Portretowi, pochodzącemu z 1920 roku, nadano tytuł "Aida". Kobieta może być zatem odtwórczynią głównej roli opery Giuseppe Verdiego. Po zakończeniu I wojny światowej Paryż odreagowywał jej grozę, prowadząc ożywione życie kulturalne i towarzyskie. Nie dziwi zatem powrót do jednej ze szlachetniejszych form sztuki, którą była opera, szczególnie gdy komponuje nie kto inny jak Giuseppe Verdi. W latach 1906-08 Szymon Mondzain odbywał studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Stabrowskiego. Naukę kontynuował w latach 1909-12 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Teodora Axentowicza i Józefa Pankiewicza. Artysta po raz pierwszy wyjechał do Paryża w 1909 roku, a w trzy lata później przeprowadził się tam na stałe. Malarz szybko wkroczył w orbitę międzynarodowego środowiska artystycznego i przedstawicieli awangardy. Zamieszkał przy rue le Goff w lewobrzeżnej części Paryża i zaprzyjaźnił z André Deraine’em i Maurice’em de Vlaminckiem. Wkrótce Mondzain zaczął obracać się w kręgu kubistów: Guillaume’a Apollinaire’a, Pabla Picassa, Georgesa Braque’a. Jednocześnie studiował dzieła dawnych mistrzów w Luwrze, poszukując klasycznego pierwiastka w sztuce. W 1913 śladem wielu współczesnych wyjechał do Bretanii, a rok później - do Hiszpanii. Wielokrotnie uczestniczył w paryskich Salonach Niezależnych, Jesiennym i Tuileries. Indywidualne pokazy jego malarstwa odbyły się w Fine Arts Club w Chicago (1920), Galerie Hodebert (1926) i Salon des Tuileries (1931) w Paryżu. Od 1925 roku wielokrotnie odwiedzał Algierię, gdzie przeżył okres II wojny światowej. Do Paryża powrócił w 1965 roku.

Studia artystyczne odbył w latach 1906-08 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Stabrowskiego. Naukę kontynuował w latach 1909-12 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Teodora Axentowicza i Józefa Pankiewicza. Swe prace eksponował po raz pierwszy w 1908 roku w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W latach 1909 i 1911 odbył podróże do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe w 1912 roku i uzupełnił studia w pracowni André Deraina. Odbywał plenery w Bretanii i Hiszpanii. Wielokrotnie uczestniczył w paryskich Salonach Niezależnych, Jesiennym i Tuileries. Indywidualne pokazy jego malarstwa odbyły się w Fine Arts Club w Chicago (1920), Galerie Hodebert (1926) i Salon des Tuileries (1931) w Paryżu. Od 1925 roku wielokrotnie odwiedzał Algierię, gdzie przeżył okres II wojny światowej. Do Paryża powrócił w 1965 roku. Malował pejzaże, martwe natury, portrety, sceny marynistyczne.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.