D-156 (Vertical Red, Orange, Yellow)

Artysta pochodzenia japońskiego związany z nowojorską sceną artystyczną od początku lat sześćdziesiątych, jego sztuka sytuowana jest w nurcie op-art. Pierwsza indywidualna wystawa Tadasky`ego odbyła się w Kootz Gallery w Nowym Jorku w 1965 roku, w tym samym roku prace artysty zaprezentowane zostały na przełomowej dla op-artu ekspozycji "The Responsive Eye" w Museum of Modern Art, które zakupiło dwa obrazy do swojej kolekcji. Sztuka Kuwayamy stanowi syntezę japońskiej tradycji hołubiącej harmonię wynikającą z symetrii figur geometrycznych, inspiracji artysty sztuką abstrakcyjną spod znaku Bauhausu i fascynacji nowojorskim środowiskiem artystycznym początku lat sześćdziesiątych, zaczynającym wówczas eksperymenty z iluzją optyczną. Charakterystyczne dla Tadasky`ego są płótna wypełnione barwnymi, koncentrycznymi kręgami. Prezentowana praca stanowi dość rzadki przykład eksperymentu artysty z formami wertykalnymi, większość tego rodzaju płócien powstała we wczesnej fazie twórczości Kuwayamy - głównie przed rokiem 1970. Sam artysta przyznaje, że choć nieczęsto, ale z przyjemnością powraca do motywu linii prostych doszukując się w nich tej samej siły symetrii, którą posiadają koła. Podobnie jak w przypadku płócien koncentrycznych, artysta używa tradycyjnych japońskich pędzli, nakładając bardzo niewielką warstwę farby - pozbawiona faktury powierzchnia obrazu jest czysta i lśniąca. Wszystkie linie wykreśla odręcznie, nie wykonując przy tym żadnych poprzedzających pracę szkiców koncepcyjnych. Zapełnianie płótna liniami i kolorem traktuje Tadasky jako formę kontemplacji. Pulsujące, żywe barwy sprawiają, że powierzchnia obrazu zdaje się wibrować, wywołując tym samym efekt trójwymiarowości tak charakterystyczny dla obrazów op-artowych. Sam artysta zapytany o przynależność do tego ruchu odpowiada, że optyczne tricki nigdy nie były tym, co w malarstwie interesowało go najbardziej - najwyższe wartości stanowią dla niego czystość, prostota i piękno. Szczególny spokój emanujący z płócien Kuwayamy świadczy o tym, że z żelazną konsekwencją, którą w dużej mierze zawdzięcza rodzimej kulturze, doprowadził swą sztukę do perfekcji.