W szkarłat odziany, 1992 r.

BORUTA Tadeusz
Urodził się w Krakowie w 1957 roku.
Studiował: w latach 1979-83 malarstwo na krakowskiej ASP, dyplom z wyróżnieniem w roku 1983 w pracowni prof. St. Rodzińskiego, w latach 1980-84 filozofię na Papieskiej Akademii Teologicznej.
W latach osiemdziesiątych organizator wystaw Ruchu Kultury Niezależnej.
W latach 1990-92 członek Rady Plastyki przy Ministrze Kultury i Sztuki.
Prezentował swoje obrazy na 41 wystawach indywidualnych i ponad stu zbiorowych.
W latach 1992-93 maluje wspólnie z Aldoną Mickiewicz obrazy ołtarzowe w byłym klasztorze sióstr benedyktynek w Monte San Savino we Włoszech.
W latach 1996-97 maluje polichromie do kościoła parafialnego w Lubniu, a w latach 1998-99 realizuje polichromię w Smugawie. W roku 2001 maluje polichromię w kościele parafialnym w Harbutowicach.
Przebywał na stypendiach artystycznych w Rzymie (1986) i w Lugano (1995).
Jest autorem kilkunastu wystaw problemowych m. in. „W stronę osoby” (1985), „Wszystkie nasze dzienne sprawy” (1987) w krużgankach oo. Dominikanów w Krakowie, „Misterium paschalne” (1986) w krypcie Pijarów, „Aus der Metapher heraus” (1990) w Darmstadt, „Cóż po artyście w czasie marnym” (1990) w warszawskiej Zachęcie i w krakowskim Muzeum Narodowym (1991), „I barbari nel giardino” w Bolonii.
Autor książki Szkoła Patrzenia wydanej przez Wyd. Jedność w 2003 roku.
Swoje teksty o sztuce publikował także w Tygodniku Powszechnym, Znaku, Res Publice Nowej, Art. & Business, Życie Duchowe.
Posiada obrazy w kolekcjach publicznych w kraju i zagranicą m.in. w Muzeach Narodowych Krakowa i Wrocławia, w Muzeach Okręgowych i Miejskich Katowic i Radomia, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Muzeum Diecezjalnym w Opolu, Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Wykładowca Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego i Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.
Bibliografia o jego twórczości obejmuje ponad 400 różnego typu publikacji