POPIERSIE KOBIETY, pocz. XX w.

Płaskorzeźba w stylu secesyjnym, przedstawiająca głowę kobiety w ujęciu 3/4;
twarz o dojrzałych rysach, włosy spięte w kok.
Tadeusz Breyer studiował rzeźbę w latach 1895-1898 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem A. Dauna; od 1899 przebywał na stypendium w Akademii we Florencji. W latach 1910-1914 roku był profesorem rzeźby w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych; w 1914 wyjechał do Rosji. Po powrocie do Warszawy w 1919 roku był wykładowcą na Państwowych Kursach Pedagogicznych, a od 1923 aż do śmierci profesorem Akademii Sztuk Pięknych. Należał do stowarzyszeń artystów "Odłam", "Rzeźba" i "Rytm". Wystawiał swoje prace m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie od 1894 roku i w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych Krakowie od 1895 roku, w warszawskim Salonie Krywulta 1902-1903; także na licznych wystawach za granicą- w Paryżu, Nowym Yorku i Mediolanie. Tworzył portrety w popiersiach i medalionach, kompozycje religijne i symboliczne, pomniki, medale i projekty monet. Wykształcił wielu wybitnych rzeźbiarzy.