Hiromantka hrypi, 1986

Malarz, rysownik, scenograf. Studia artystyczne rozpoczął w 1936 w krakowskiej ASP. W l. 1940-42 uczęszczał do okupacyjnej Staatliche Kunstgewerbeschule w Krakowie do pracowni F. Pautscha. W czasie okupacji należał do współtwórców Teatru Konspiracyjnego T. Kantora. W l. 1945-46 kontynuował studia w krakowskiej akademii. Do 1948 uczestniczył w ekspozycjach Grupy Młodych Plastyków. W okresie panowania doktryny socrealistycznej 1950-55 wycofał się z oficjalnego ruchu artystycznego, poświęcając się pracy pedagogicznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz wykonywaniu polichromii kościelnych i konserwacji. W 1954 osiadł w Zakopanem, gdzie w 1959 objął stanowisko dyrektora Szkoły Kenara. W 1957 został członkiem reaktywowanej Grupy Krakowskiej. W l. 1962-79 wykładał w poznańskiej PWSSP. W 1979 został mianowany profesorem krakowskiej ASP, gdzie prowadził zajęcia do 1981 r. Prócz wieloletnich eksperymentów z formą i techniką malarską artysta uprawiał rysunek tuszem, stylistycznie pokrewny malarskiej wizji. Oferowana praca jest w pełni reprezentatywna dla formuły abstrakcji biomorficznej, jaką uprawiał Brzozowski. Miękkie, obłe kształty obwiedzione kruchą, nerwową linią piórka, aluzyjnie nawiązują do form świata organicznego. Artysta sugestywnie wydobył zmysłowe walory motywu płynną kreską o zmiennym natężeniu, dopełnioną plamami tuszu i barwnymi akcentami akwareli. Wąska skala barw nadaje motywowi eteryczny, wizyjny charakter. Kierunek skojarzeń odbioru pracy wyznacza, co charakterystyczne dla Brzozowskiego, jej dowcipny tytuł. Pokrewne stylistycznie rysunki tuszem z lat 80. prezentowane były na wystawie retrospektywnej, jaka odbyła się w 1997 r. w warszawskim Muzeum Narodowym.