Droga wśród drzew, 1925 r.

W latach 1917-1922 studiował na Wydziale Filozoficznym UJ w Krakowie, a także w tamtejszej ASP. Naukę kontynuował w kilku krajach Europy, m.in. w Austrii, Francji i Włoszech. W latach 1927-1939 pełnił funkcję dyrektora Muzeum Śląskiego w Katowicach, gromadząc kolekcję malarstwa polskiego. W 1954 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego sztuki nowoczesnej UJ. W latach 1949-1954 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie. Jest autorem wielu publikacji dotyczących sztuki polskiej, m.in. trzytomowej monografii Polskie malarstwo nowoczesne. Znane przykłady jego twórczości malarskiej pochodzą z okresu młodzieńczego, głównie z lat 20-tych, i przedstawiają pejzaże. W okresie wojennym wykonywał również portrety.