Kwiat, 1955 r.

Prezentowany obraz jest wczesną pracą artysty, powstałą zaledwie cztery lata po ukończeniu przez Dominika studiów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wpływ malarstwa jego nauczyciela, kolorysty Jana Cybisa, widoczny jest tu na pierwszy rzut oka. Technika nakładania farby, wrażeniowy sposób interpretacji, przywodzi również na myśl francuskich mistrzów impresjonizmu. Na początku kariery, w momencie, kiedy Dominik, jak każdy młody artysta, poszukiwał i kształtował swój indywidualny styl wypowiedzi, czerpał również inspirację z twórczości postimpresjonistów. Żółte kwiaty, o wyraźnych i żywych barwach, sprawiają wrażenie, jakoby były źródłem światła obrazu. Lekko faliste linie, za pomocą których ukształtowany został dzban oraz tło, w delikatny sposób zawijając się, przypominają charakterystyczne dla Vincenta van Gogha pociągnięcia pędzla. Mimo widocznych inspiracji nie mamy wątpliwości, iż praca wyszła spod ręki Tadeusza Dominika. Kontrast pomiędzy świetlistymi żółcieniami i zieleniami a ciemnymi, niemalże wpadającymi w czerń płaszczyznami obrazu oraz wyłaniające się z tła zgeometryzowane figury, będące zarysem kompozycji martwej natury, to tylko niektóre elementy będące łącznikiem wczesnych prac z tymi najbardziej rozpoznawalnymi, uproszczonymi i roztańczonymi kolorem dojrzałymi pracami Tadeusza Dominika.

Malarz, grafik, zajmował się też tkaniną artystyczną, ceramiką, a także grafiką komputerową. W latach 1946-51 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom uzyskał w 1953 roku w pracowni prof. Jana Cybisa. W 1951 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na stołecznej uczelni i przeszedł przez wszystkie stopnie kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego (1988). Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. Był laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa (1973) i stypendystą Ford Foundation (1962). Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w Polsce i na świecie.