Warszawa - drzeworyty Tadeusza Dworzańskiego, lata 50. XX w.

DWORZAŃSKI Tadeusz
Malarz i grafik. Zadebiutował w roku 1927 w wieku lat 16, biorąc udział w wystawie gra-fiki w Poznaniu. Podczas II wojny światowej jako oficer WP był internowany w oflagach w Neubrandenburgu i w Gross-Born, gdzie zetknął się z Janem Zamoyskim (1901-1986), słynnym malarzem – współzałożycielem i prezesem Bractwa św. Łukasza. Dworzański ukończył kursy rysunku i malarstwa, jakie Zamoyski prowadził w obozie. Po wojnie, dzięki zdobytym uprawnieniom, pracował w zawodzie plastyka: jako grafik, rzeczoznawca artystyczny i ilustrator. Oprócz pracy zawodowej Dworzański brał udział w życiu artystycznym; prezentował swoje prace na wystawach oraz na konkursach w Warszawie, Gliwicach, Berlinie. Tworzył obrazy olejne, akwarele oraz drzeworyty. Często powtarzającymi się w jego twórczości motywami są konie, kwiaty i pejzaże.