Abstrakcja, 1960 r.

Tadeusz Kantor był spośród artystów polskich najczujniej wsłuchującym się w puls życia artystycznego na zachodzie Europy i w Stanach. Wierzył w postęp w sztuce i ciągle poszukiwał nowych, nie zużytych jeszcze form. Dlatego każdy jego wyjazd za granicę łączył się z importem nowych, zachodnich kierunków i tendencji. Pierwszy raz wyjechał do Paryża tuż po wojnie, w 1947. W maju 1955 wyjeżdża tam ponownie. Poznaje wtedy twórczość Wolsa, Foutriera, Mathieu i Pollocka. Po powrocie zaczyna tworzyć zupełnie inne obrazy, abstrakcje należące do propagowanego przez francuskiego krytyka Michela Tapie nurtu malarstwa akcji. Podobnie jak inni malarze gestu tytułuje je początkowo "Kompozycjami" a potem po prostu "Peinture" -" Obraz". Okres swojej działalności z lat 1956-63 on sam nazwał francuskim terminem Informel. Wolał to określenie wyłaniającej się "bezforemności" malarstwa materii, niż bardziej popularny w Polsce termin taszyzm (od "la tache" - plama). Określenie taszyzm wydawało się zbyt trywialnie i pejoratywnie sprowadzać sprawę do bryzgania i plamienia.
Informelowe obrazy Kantora po raz pierwszy pokazano w Warszawie w grudniu 1956 w salonie "Po prostu". Od roku 1957 Kantor ponownie wystawiał swoje obrazy za granicą: Monachium, Paryż, Dueseldorf, Kassel, Warszawa, Nowy Jork, Goeteborg. W końcu obrazy z tego cyklu zaprezentowano na XXX Biennale w Wenecji  (czerwiec-wrzesień 1960). Nieduży polski pawilon uważano za raczej mało interesujący a obrazy Kantora były w nim chyba największą atrakcją. Zaprezentowano 7 obrazów Kantora o zatytułowanych "Peinture" nr I ... VII, wszystkie z 1960 r. a takie prace J. Fedkowicza, T. Niesiołowskiego, P. Potworowskiego, Cz. Rzepińskiego, J. Spychalskiego, A. Wiśniewskiego. Wstęp do katalogu Kantora napisał Zdzisław Kępiński.