Egzekucja według Goi (Emballage d’après Goya: L’exécution), 1970 r.

Prezentowany obraz, wykonany przez Tadeusza Kantora w 1970 roku, należy do serii ambalaży tworzonych przez artystę od 1965. Odbyte w tym okresie podróże do USA zaowocowały zwrotem artysty w kierunku sztuki konceptualnej. Jako bodaj jedyny polski twórca awangardowy podjął w latach 60. aktualny i polemiczny dialog z dziełami konceptualistów, już od dłuższego czasu pełnił bowiem w polskim życiu artystycznym rolę medium, przetwarzającego kolejne artystyczne impulsy napływające do Polski z zachodniej Europy, a później także Stanów Zjednoczonych. W swojej wizji sztuki Kantor poszukiwał takich sposobów artystycznej wypowiedzi, które byłyby najbardziej adekwatne do współczesnych czasów - chłonął wszelkie nowinki, umiejętnie asymilował to, co okazywało się przydatne, modyfikował, wchodził w dialog.

Pierwsze bezpośrednie nawiązania do obrazów Francisca Goi sięgają czasów odkrywania przez Kantora możliwości wyrazu przez asamblaż. "Podobnie jak ‘Infantka’, również ‘Żołdacy z obrazu Goi’ znaleźli się najpierw na rysunkach i płótnach Kantora jako ambalaże (1970). Słynny obraz z 1814 roku ‘Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808’ odesłał Kantor do muzealnego składu, opakowując postacie strzelających żołnierzy w toboły i skrzynie oznaczone symbolami i numerami, jakimi opatruje się zmagazynowane przedmioty. Zapakował nawet widoczne w oddaleniu miasto, a postacie zabijanych zakładników zastąpił samymi ich ubraniami, ożywionymi pełnym ekspresji ruchem. W roku 1988 żołdak powrócił, ale już tylko jeden i nie ‘zaambalowany’. W serii ‘Dalej już nic’ powstał obraz (poprzedzony kilkoma szkicami) o przydługim tytule: ‘Pewnego razu do mojego pokoju wyobraźni wtargnął żołnierz napoleoński z obrazu Goi’. Motyw ten, podobnie jak to było z Infantką, powtórzył autor w roku 1990 dla rzymskiej galerii (‘Powtórnie zaszedł mi drogę napoleoński żołdak z obrazu Goi’). Na obu tych obrazach i na rysunkach wychylony w dynamicznym wykroku żołnierz strzela, celując do pojedynczej postaci, która zajęła miejsce grupy rozstrzeliwanych powstańców. Tą postacią jest sam Kantor - rozpoznajemy kapelusz, powiewający szalik i wytworny płaszcz - z najwyższą nonszalancją i obojętnością reagujący na strzał ogniem i dymkiem z... papierosa. Postać autora również namalowana jest w lekkim wykroku, lecz jest to gest nie brutalnej siły, ale elegancji. ‘Żołdak z obrazu Goi’ nie zagrał w ostatnim spektaklu autora, lecz jego teatr zawsze zaludniały postacie żołnierzy i oprawców. (…) Wśród tekstów do spektaklu ‘Dziś…’ znajduje się i taka notatka: ‘…wyliczenie scen, sytuacji, które mnie nękały i które można byłoby z łatwością stworzyć na scenie z pomocą takiego środka, jakim jest obraz: egzekucja, wojna, mordowanie ludzi, kaleki wojenne, dziwki, burdel, panowie ministrowie, generałowie, policjanci, szpicle…’ Jeśli nawet napoleoński żołnierz nie znalazł się w spektaklu, to z pewnością był jedną z tych postaci, które często nawiedzały wyobraźnię Kantora. Podobnie jak to było z ‘Infantką’, stracił z czasem rolę muzealnego ambalażu i stał się symbolem" (Kantor. Motywy hiszpańskie w twórczości Tadeusza Kantora, katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Krakowie, oprac. Barbara König, red. Zofia Gołubiew, Kraków, 1999, s. 21-22).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.