Panny kąpiące się, projekt do Powrotu Odysa, 1944 - 45

Malarz, reżyser i scenograf. Centralna postać polskiej awangardy artystycznej lat 40. Jeden z inicjatorów powstania powojennej "Grupy Krakowskiej", twórca teatru Cricot 2, autor pierwszych polskich happeningów. W swojej twórczości ewoluował od "malarstwa metaforycznego" poprzez informel ku obrazom sprowadzonym do niezagruntowanej płaszczyzny płótna.
Pierwsze próby teatralne Kantora, dokonywane wspólnie z Tadeuszem Brzozowskim, Kazimierzem Mikulskim i Jerzym Nowosielskim, wyrastały z inspiracji działalnością Piscatora i Pronaszki oraz z doświadczeń przedwojennego teatru plastycznego Cricot, prowadzonego przez Józefa Jaremę i Jacka Pugeta w latach 1933 - 1939. Eksperymenty teatralne Kantora w Teatrze Niezależnych koncentrowały się wokół problemu przełamania tradycyjnych form scenicznych. Zdaniem Kantora, doświadczenia wojny i okupacji szczególnie ostro uwydatniały anachroniczność konwencjonalnych środków teatralnej wypowiedzi i ich nieprzyswajalność do treści dramatu. Dlatego też w jego Teatrze Niezależnym ideę teatru autonomicznego kształtowała potrzeba odkłamania fikcji i przedarcia się w sferę bezpośredniego oddziaływania na emocje widza. Teatr Kantora zerwał z naturalizmem i realizmem; spojrzał na sztukę sceniczną z punktu widzenia malarstwa. Jednak artyści - malarze tworzący Teatr Niezależny przeciwstawiali się zasadom panującym w Akademii i dominacji sztuki uprawianej przez kapistów. Już w przedstawieniu Powrót Odysa z 1944 r. pojawiły się wszystkie elementy dalszych poszukiwań Kantora. "W tej nowatorskiej inscenizacji Odyseusz potraktowany został jako jeniec wojenny, który wraca z oflagu do domu; była to jak na owe czasy nazbyt szokująca i zbyt nowatorska inscenizacja. Część akcji rozgrywała się na scenie, a część na wychodzącym na widownię podeście. Bardzo skromne dekoracje, podobnie jak kostiumy, potraktowane były bardzo syntetycznie - stworzyły całość bardzo konsekwentną, ale mało zrozumiałą dla widza. Ów tak wartościowy spektakl zszedł z afisza po kilku zaledwie spektaklach". (P. Krakowski, Stowarzyszenie Artystyczne Grupa Krakowska, Kraków 1992).
Prezentowana praca jest prawdopodobnie projektem do drugiej inscenizacji Powrotu Odysa, przygotowanym na prowadzonym przez Pronaszkę Studium Teatralnym przy Teatrze Starym w Krakowie. Premiera miała miejsce 5 VIII 1945 r.