Peinture C, 1958 r.

W drugiej połowie lat 50. Tadeusz Kantor w pełnie rozwinął malarstwo gestu, wprowadzając do kanonu polskiej sztuki informel. Fascynacja taszyzmem była wynikiem otwartości artysty na zachodnie koncepcje artystyczne, w tym abstrakcję niegeometryczną, włączanie w przestrzeń obrazu przedmiotów pozamalarskich i poszukiwanie nowatorskich rozwiązań kolorystycznych w obrębie stonowanych, wręcz monochromatycznych zestawień. Swoje inspiracje czerpał z bezpośredniego obcowania z pracami Wolsa, Jeana Foutriera, Georgesa Mathieu i Jacksona Pollocka w Paryżu, do którego po wojnie wyjechał dwukrotnie - w 1947 i 1955 roku. Już po powrocie, w 1956 roku, zaczął tworzyć obrazy formalnie należące do propagowanego przez francuskiego krytyka Michela Tapiésa nurtu malarstwa akcji. Podobnie jak inni malarze gestu tytułuje je początkowo "Kompozycjami", a potem "Peinture", czyli "Obraz". Okres swojej działalności z lat 1956-63 nazwał francuskim terminem "Informel". Pisał o nim: "To była wydzielina mojego WNĘTRZA, gdzie kłębią się namiętności, żądze, wszystkie pasje, rozpacz i rozkosz, żale przeszłości i jej tęsknoty, i pamięć wszystkiego, i myśl trzepocząca się jak ptak w czasie burzy".
Obrazy malarstwa gestu Tadeusza Kantora to zapisy żywiołowego gestu, a także manifestacja wolności, która z kolei stała się zalążkiem wewnętrznego dramatu twórcy. Po zakończeniu fascynacji abstrakcją powrót do figuratywizmu realizowanego przez Kantora w latach 40. wydawał się niemożliwy - artysta zaczął włączać w płaszczyznę płótna używane, nierzadko zniszczone przedmioty codziennego użytku, takie jak koperty, torby czy parasole, przeistaczały obraz w relief.
Zachodnia krytyka w "Informelach" Kantora dostrzegła nowatorskie podejście do płaszczyzny obrazu, świeżość spojrzenia na abstrakcję i wyjątkową ekspresję gestu. Wielokrotnie pokazywał swoje prace za granicą, m.in. w Paryżu i Tel Avivie. Dla artysty tworzenie obrazu, który sam w sobie był "żywym organizmem" stało się praktyką performatywną, którą realizował później również w swoim teatrze.


W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.