Autoportret w łódce

MAKOWSKI Tadeusz
Urodził się w 1882 r w Oświęcimiu, zmarł w 1932 r w Paryżu. Studia w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera i J. Stanisławskiego. Od 1908 r na stałe w Paryżu. Uprawiał malarstwo sztalugowe, rysunek , akwarelę i techniki graficzne. Od kubistów przejął zgeometryzowaną formę i zwartą konstrukcję obrazu. Ulegał wpływom impresjonistów, ostatecznie, pod koniec lat 20-tych wypracował własny styl, maksymalnie uprościł kształty sprowadzając je do trójkątów, walców i stożków. Stworzył świat groteskowej egzystencji wypełniony dziećmi-pierrotami, półludźmi - marionetkami, kukiełkami. Statyczne, zastygłe w bezruchu sylwetki zapełniają tajemniczą scenę, na której niewątpliwie rozgrywa, lub rozegra się dramat. Artysta wielokrotnie wystawiał swoje prace w ramach prezentacji polskiej sztuki na świecie. Przez krytykę zaliczany do najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku.