Autoportret z dziewczynką, ok. 1921 r.

Bibliografia: Obraz opisany i reprodukowany [w:] Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław 1964, s. 337, poz. 306, il. 86 na str. 157
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artystów polskich 1 połowy XX w. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903- 08 uczył się w akademii krakowskiej u J. Unierzyskiego, J. Mehoffera i J. Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owernii oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921 r.). W Paryżu przyja¼nił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907 r.) i Lwowie (1910 r.) oraz za granicą - w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu, choć czasami niepozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.